Op weg naar een wereld zonder vliegtuigen? In 2050, een verhaal over een toekomst waarin de lucht leeg is.

Toen ik klein was, had ik een droom: ik wilde piloot worden. Mijn ouders waren grote reisfans. Ze noemden me Cosmo, zodat ik zou opgroeien met het idee om de wereld te verkennen. Samen gingen we in de zomer naar New York, Japan, Canada, Australië, Senegal, Cambodja, Kenia, Indonesië en Colombia. En tijdens korte vakanties bezochten we een Europese stad: Rome, Athene, Lissabon, Praag, Barcelona, Dublin, Kopenhagen, Dubrovnik, Berlijn... Ik vond het geweldig. We waren gelukkig. Het waren de jaren 2010 en het luchtverkeer explodeerde. Ik zag mezelf al toen ik opgroeide, achter de stuurknuppel in mijn cockpit, in mijn pilotenpak, en met mijn ouders naar Bhutan.