'Dosa Divas' is een 'pittige' nieuwe game over het bestrijden van kapitalisme met eten

Terwijl demonstranten het in Los Angeles opnamen tegen ICE-agenten en wetshandhavers, verzamelden gameontwikkelaars zich slechts een paar kilometer verderop voor het Summer Game Fest. Ze waren begin juni naar de jaarlijkse show gekomen om hun games te laten zien en professionele connecties te leggen. Het team van Outerloop Games was daarop geen uitzondering. Maar de studio, geleid en bemand door bruine en zwarte ontwikkelaars, van wie velen zelf immigranten zijn, had extra voorzorgsmaatregelen te nemen: "In geval van een ICE-inval", zegt gamedirector Chandana Ekanayake over het plan van het team destijds, "blijven we bij elkaar." Of dat nu op het evenement zelf was, of zelfs tijdens het diner erna, het team hield elkaar gedurende het hele evenement in de gaten.

Outerloop, de maker van Thirsty Suitors en Falcon Age , was aanwezig op het evenement om hun nieuwste project te presenteren, een pittige verhalende turn-based RPG genaamdDosa Divas die begin 2026 uitkomt.

Terwijl de Trump-regering massadeportaties uitvoert, visa aanpakt , migranten laat verdwijnen in een buitenlandse megagevangenis en ASMR-video's tweet van mensen die in ketenen worden gedeporteerd via het officiële account van het Witte Huis , maakt Outerloop games die manieren vinden om mensen via eten met verschillende culturen in contact te brengen. "Dat is de meest geaccepteerde versie van onszelf of van cultuur: eten", zegt Ekanayake. "Mensen zijn zeker bereid om eten te proeven voordat ze bereid zijn om de mensen die het maken te accepteren."

De games van Outerloop hebben altijd al in een of andere vorm met eten te maken gehad, en Dosa Divas maakt dat belang alleen maar groter. De game, vernoemd naar dosa's (hartige pannenkoeken die populair zijn in Zuid-India), draait om twee zussen die het letterlijk opnemen tegen een kwaadaardig fastfoodimperium; personages in de turn-based gevechten hebben unieke vaardigheden die horen bij verschillende "smaakprofielen", zoals zoet, pittig of zuur. Om effectief aan te vallen, moet je je bewegingen afstemmen op de smaakbehoefte van de vijand.

Dosa Divas draait om drie zussen – Samara, Amani en fastfoodondernemer Lina – die van elkaar vervreemd zijn geraakt nadat hun familierestaurant de deuren sloot. Lina's snelle gerechten zijn zo populair geworden dat niemand meer echt kookt.

Ekanayake zegt dat een deel van het verhaal van de game draait om verzoening en hereniging, vooral door middel van eten. Het verzamelen van ingrediënten en koken spelen een belangrijke rol in de game. Door maaltijden te delen met dorpelingen kunnen spelers helpen gemeenschappen te herstellen en hun eigen reputatie op te bouwen.

Net als Thirsty Suitors , Outerloops vorige game, speelt Dosa Divas zich af in een kleurrijke, levendige wereld die fantasie combineert met het alledaagse. In Thirsty Suitors vocht heldin Jala met haar exen in overdreven vechtscènes, skateboardde ze en probeerde ze vrede te sluiten met haar ouders. Dosa Divas voegt een gigantische mech toe aan de mix die de zussen helpt advocaten in elkaar te slaan.

De eerste reacties op de game zijn positief. Critici prezen de humor, esthetiek en gevechten met een eigen thema. Summer Game Fest had "veel games die zich afspeelden in spookachtige of dystopische omgevingen, wat zorgde voor een weekend vol donkere, schimmige werelden die grotendeels kleurloos aanvoelden", schreef ScreenRant . "Na al die grijze tijden voelde het zo uitnodigend om een ​​helder kleurenpalet en zo'n visueel aantrekkelijke grafische stijl in de game tegen te komen." RPGFan zei dat "de gevechten intuïtief aanvoelden en de schrijfstijl geestig was."

Ekanayake zegt dat hij al van een fan met een 10-jarige zoon heeft gehoord; het gezin had de avond ervoor dosa's gegeten en zijn kind was dolblij om een ​​klein stukje van zijn leven op het scherm te zien. "Eten brengt mensen samen", zegt Ekanayake. Het wordt gemakkelijk gedeeld en aan mensen voorgesteld, zelfs aan culturele nieuwkomers, waardoor iedereen gemakkelijk het leven buiten zijn eigen grenzen kan ervaren. "Eten en samen eten is voor veel culturen ook een moment van verbondenheid", zegt hij. "Er is een gevoel van culturele geschiedenis en traditie die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Daar is ook een zekere trots in."

Het team van Outerloop bestaat uit mensen die afkomstig zijn uit regio's zoals Zuid-Afrika, Sri Lanka en Palestina, dus hun spellen bevatten veel gerechten die Ekanayake immigrantengerechten noemt. "In Seattle," zegt hij, "hebben we nog steeds een gangpad met etnische groepen in de supermarkt – wat ik belachelijk vind, want blanke mensen hebben ook een etnische achtergrond." Spellen kunnen soms hetzelfde voelen. "Ik denk dat er nog steeds een stigma heerst – dat is een bruin spel, of een zwart spel," zegt hij. "Je kunt het beste maken wat je kunt, maar het wordt nog steeds op dezelfde manier geassocieerd."

Zelfs goedbedoelende toeschouwers vervallen in opmerkingen die als buitengesloten worden ervaren. "Veel blanke mensen die naar me toe komen, zeggen: 'oh, wat je doet is zo dapper'," zegt hij. "Ik krijg de kriebels als iemand dat tegen me zegt... Ik wil dat de game op zichzelf staat. Ja, het heeft culturele aspecten, maar ook: is het een goede game? Vind je het leuk? Vertel me dat maar."

Ekanayake zegt dat er een gemeenschappelijke deler is in de ervaringen van immigranten in de VS, culturele aspecten die Outerloop probeert over te brengen in hun games. Nu is dat doel belangrijker dan ooit. De groeiende vijandigheid tegenover mensen van kleur onder de Trump-regering maakt zelfs een jaarlijks game-evenement een plek om op je hoede te zijn. "We praten over verschillende lokale wetten en kwesties, afhankelijk van waar mensen zich bevinden, en hoe we veilig kunnen blijven", zegt Ekanayake. "Vooral sinds begin 2025."

Zelfs als genaturaliseerd staatsburger voelt hij zich momenteel niet helemaal op zijn gemak bij het verlaten en opnieuw binnenkomen van de VS, of het nu gaat om familiebezoek of het bijwonen van game-evenementen zoals Gamescom in Duitsland. Hij zegt dat het de eerste keer is sinds 9/11 dat hij zich afvraagt: "Breng ik mijn familie in gevaar, breng ik mijn werknemers in gevaar? Moet ik nadenken over wat ik zeg of waar ik heen reis? Dat baart hem momenteel zeker zorgen."

Maar terug uit LA zegt Ekanayake dat hij zich gesterkt voelt door het werk dat hij en zijn teamgenoten doen. "Ik voel me nog sterker als ik ervoor zorg dat we verhalen blijven vertellen en ervaringen delen, en dat we proberen de cultuur en ervaringen van zwarte en bruine mensen te humaniseren," zegt hij. "Het is verdomd raar en ook wel heel dom om het woke te noemen, terwijl dit is wie we zijn. Het zijn onze ervaringen. Deze natie is gebaseerd op immigratie en immigranten."