'Proeftijd' voor ganzen

Nadat degenen die zich zorgen maakten over het feit dat de ganzen van Mehmet Keşniş, een vader van twee die in het district Erdek van Balıkesir woont, in 11 jaar tijd 30 jaar oud waren geworden en de zee in trokken, een klacht hadden ingediend bij CİMER, verzochten ambtenaren van het districtsbestuur van Landbouw en Bosbouw hen de ganzen niet los te laten en ze niet in zee te laten.

ZE BLIJVEN EEN MAAND IN HET HUIS

Acht van de ganzen die een maand geleden in een hok werden opgesloten om juridische stappen te voorkomen, zouden zijn gestorven door de hitte en stress. De ganzen werden vervolgens voorwaardelijk vrijgelaten. Ambtenaren van het District Directoraat van Landbouw en Bosbouw zeiden dat de ganzen uit het hok konden worden vrijgelaten op voorwaarde dat ze niet in zee zouden zwemmen of naar buiten zouden gaan.

Het eerste wat Mehmet Keşniş en zijn dochter Başak Keşniş deden nadat ze van het besluit op de hoogte waren gesteld, was de ganzen, die een maand lang in het hok hadden gezeten, in de tuin loslaten. De ganzen, die het hok mochten verlaten op voorwaarde dat ze niet in zee zouden zwemmen of naar buiten zouden gaan, mochten in de tuin rondlopen en afkoelen met water in waterbakken.

'BEGELEIDE VRIJGAVE' VOOR GEOSE

Başak Keşniş zei: "De districtsdirectie Landbouw kwam en zei: 'U kunt ze onder toezicht in uw eigen tuin loslaten.' Ze mogen nog steeds niet de zee in, maar voor nu is dit goed nieuws. De dieren kunnen tenminste rondlopen, hun poten zijn vrij. Ze hebben hier al water, ze gaan erin, ze drinken, ze zijn gelukkig. Het is geweldig sinds vanochtend. De dieren zijn nu op proef. Ze kunnen tenminste in de tuin rondlopen; het gebied is toch al groot. Hopelijk is dat genoeg voor ze totdat ze de zee in mogen."

"ER IS GEEN OVEREENKOMSTIGE KLACHT"

Keşniş, die zei dat de terugkeer van de ganzen naar de vrijheid niet alleen hen, maar ook de omwonenden blij maakte, zei: "Veel mensen waren blij. We denken dat de persoon die klaagde slechts één persoon was. Het is niet alsof we het over een collectieve klacht hebben. Het was bijna alsof de hele buurt zich tegen één persoon verzette. Iedereen die langskwam, vroeg erom. Gelukkig hebben ze hun eten nooit gemist. Nu zijn degenen die ons ze zien vrijlaten weer blij."

Bron: DHA