De geur van de ruimte: een kosmische reis door metaal, ammoniak en rotte kool

De leegte van de ruimte mag dan stil en donker zijn, maar als onze neus kon ruiken, zouden we ruiken dat het universum een ​​rijke en gevarieerde geur heeft. Volgens Marina Barcenilla, ruimtewetenschapper en parfumontwerper aan de Universiteit van Westminster, hebben planeten, sterren en ruimtestations allemaal hun eigen unieke geuren.

De bovenste atmosfeer van Jupiter heeft bijvoorbeeld een ammoniakachtige geur die doet denken aan kattenurine, terwijl de onderste atmosfeer een sterke geur heeft die lijkt op die van rotte eieren, veroorzaakt door ammoniumsulfide. Saturnusmaan Titan heeft mogelijk een geur die een combinatie is van rotte vis, zoete amandelen en benzine. Sommige exoplaneten, zoals HD 189733 b, staan ​​bekend om hun vieze geuren, zoals die van rotte eieren.

Barcenilla en zijn collega's hebben parfums ontwikkeld die deze geuren nabootsen en stellen deze tentoon in het Natural History Museum in Londen. Terwijl Mars ruikt naar een roestige garage, bevat het Sagittarius B2-gebied nabij het centrum van de Melkweg moleculen zoals ethylformiaat en heeft het een licht fruitige, zelfs nagellakachtige geur.

De Britse astronaut Helen Sharman beschreef haar ervaring aan boord van het Russische ruimtestation Mir als een geur die naar "gelast metaal" ruikt. Dit zou kunnen komen doordat atomaire zuurstof aan astronautenpakken blijft plakken en ozon creëert.

Astrofysicus Subhajit Sarkar vond sporen van dimethylsulfide (DMS), een stof die kenmerkend is voor zeeleven, in de atmosfeer van de planeet K2-18b, 120 lichtjaar van ons vandaan. DMS wordt op aarde vaak geassocieerd met de geur van "rotte kool" en de zee, en het molecuul suggereert de mogelijkheid van biologisch leven op de planeet.

Van al deze kosmische aroma's is de mooiste geur volgens Sharman nog steeds afkomstig van de aarde zelf: "Toen we het deksel openden, was de frisse lucht die binnenkwam geweldig. De geur was heerlijk." Het verkennen van de geheimen van de ruimte door de neus staat misschien haaks op onze wetenschappelijke gewoontes, maar geur kan een verrassend belangrijk hulpmiddel zijn bij het detecteren van sporen van leven in het universum.