Zwart gat met een massa van 36 miljard zonsmassa’s ontdekt!

Het Kosmische Hoefijzer is een systeem dat in 2007 werd ontdekt en zich op een afstand van 5,5 miljard lichtjaar van de zon bevindt. Het enorme sterrenstelsel op de voorgrond buigt het licht van een verafgelegen sterrenstelsel op de achtergrond af, waardoor een optische illusie ontstaat die de Einsteinring wordt genoemd. Nieuw onderzoek suggereert dat zich in het centrum van dit gigantische sterrenstelsel mogelijk een van de grootste zwarte gaten ooit ontdekt bevindt.

Het team, onder leiding van Carlos Melo-Carneiro van de Federale Universiteit van Rio Grande do Sul in Brazilië, stelde vast dat het zwarte gat een massa heeft van 36 miljard zonnen. De ontdekking van het zwarte gat werd gepubliceerd in het artikel getiteld “36 Billion Solar Mass Black Hole Uncovered at the Center of the Cosmic Horseshoe Gravitational Lens.”

EEN VAN DE GROOTSTE ZWARTE GATEN

Zwarte gaten zijn kosmische structuren die zich samen met sterrenstelsels ontwikkelen en evolueren. Superzware zwarte gaten (SMBH) worden over het algemeen ultrazware zwarte gaten (UMBH) genoemd wanneer ze een massa van meer dan 5 miljard zonnen hebben. Het zwarte gat in het Kosmische Hoefijzer overtreft deze beschrijving ruimschoots en is daarmee een van de grootste zwarte gaten die ooit zijn gedetecteerd.

Deze ontdekking roept belangrijke vragen op over de evolutie van sterrenstelsels en de groeimechanismen van zwarte gaten. Normaal gesproken is de massa van het zwarte gat in het centrum van een sterrenstelsel direct gerelateerd aan de bewegingen van de sterren eromheen. Het nieuw ontdekte zwarte gat past echter niet in deze relatie en is veel groter dan verwacht.

HOE GROEIEN ZWARTE GATEN?

De onderzoekers verklaren de abnormale groei van dit superzware zwarte gat met verschillende mogelijke scenario's:

1. Samensmeltende sterrenstelsels: Wanneer grote sterrenstelsels samensmelten, kunnen de zwarte gaten in het centrum ook samensmelten en enorm groot worden. Tijdens dit proces, wanneer sommige sterren uit het systeem worden geslingerd, kunnen onregelmatigheden in de bewegingen van de ster ervoor zorgen dat het zwarte gat groter lijkt dan verwacht.
2. Actieve galactische kernen (AGN): Wanneer zwarte gaten actief materie opslokken, kunnen ze de stervorming remmen door krachtige straling en straalstromen uit te zenden. Dit zou de structuur van het sterrenstelsel kunnen verstoren en de groei van het zwarte gat kunnen versnellen.
3. Extreem snelle groei in het vroege heelal: Als het zwarte gat in het Kosmische Hoefijzer begon als een extreem heldere quasar in het vroege heelal, kan het door snelle toename van massa zijn huidige enorme omvang hebben bereikt.

De onderzoekers merken op dat het zwarte gat deel zou kunnen uitmaken van een ‘fossiele groep sterrenstelsels’. Zulke groepen sterrenstelsels zijn overblijfselen van eerdere fusies, en de vorming van nieuwe sterren is vrijwel gestopt.

Volgens de onderzoekers stelt deze opmerkelijke ontdekking bestaande theorieën over de evolutie van sterrenstelsels en de groeiprocessen van zwarte gaten ter discussie. Er zijn meer observaties nodig, maar in de tussentijd zouden observatoria van de volgende generatie, zoals de Euclid Mission en de Extremely Large Telescope (ELT), meer informatie kunnen verschaffen over deze superzware zwarte gaten.