Binnen het leven na de dood - wetenschapper legt uit wat er eigenlijk gebeurt als je sterft

Een wereldberoemde arts heeft onthuld wat er werkelijk gebeurt als je sterft – en het is niet zo eng als je misschien vreest. Dr. Sam Parnia, directeur intensive care en reanimatieonderzoek aan de NYU Langone School of Medicine in New York, zegt dat het proces "vredig" en "aangenaam" is.

De arts noemt het stervensproces "zeer comfortabel". Mensen die bijna-doodervaringen hebben meegemaakt, beschrijven soms ontmoetingen met overleden familieleden, maar hij benadrukt dat die ervaring geen bewijs is van het hiernamaals. Eeuwenlang werd de dood gezien als een laatste, onontkoombaar moment waarop het hart stopt en de hersenen ophouden te functioneren, maar wat we werkelijk voelen, is onbekend.

De arts die talloze patiënten heeft geholpen, vertelde aan Oz Talk wat er met onze hersenen gebeurt als we op het punt staan ​​te sterven en gaf een inkijkje in wat er dan met ons gebeurt.

Hij zei: “De dood is een proces, het is geen zwart-witmoment.

“Het uiteindelijke resultaat is dat er op het moment dat we op het punt staan ​​te sterven, te weinig zuurstof in de hersenen komt, waardoor onze hersencircuits worden uitgeschakeld en we ons niet meer bewust zijn van de buitenwereld.

"Als het hart stopt, stoppen alle levensprocessen, omdat er geen bloed meer naar de hersenen, de nieren en de lever stroomt. We worden levenloos en bewegingloos. Dat is het tijdstip dat artsen gebruiken om ons een tijdstip van overlijden te geven."

De dokter voegde eraan toe dat het proces niet beangstigend is en dat het zelfs "vreedzaam" verloopt.

Hij zei: “Als we sterven, is die ervaring voor de overgrote meerderheid van de mensen niet onaangenaam.

“Voor degenen onder ons die op een natuurlijke manier sterven, zelfs als we pijn hebben geleden voordat we sterven, wordt het stervensproces heel comfortabel, het is heel gelukzalig en vredig.

Mensen beschrijven het gevoel van een helder, warm en gastvrij licht dat mensen aantrekt.

Ze beschrijven hoe ze hun overleden familieleden ervaren, bijna alsof ze hen komen verwelkomen. Ze zeggen vaak dat ze in veel gevallen niet terug wilden komen (tot leven), het is zo prettig en het is als een magneet die hen aantrekt, dat ze niet meer terug willen komen.