De beste Apple Arcade-games voor 2025

Als je ook maar enigszins geïnteresseerd bent in videogames, dan heb je vast wel gehoord van de sensatie Balatro , een kaartspel/rougelike mashup die vreemd, verrukkelijk en ongelooflijk verslavend is. Nou, Apple heeft de mobiele versie toegevoegd aan Apple Arcade, en het is een must-download. Of je het spel nu het hele jaar op je pc hebt gespeeld en onderweg je fix wilt krijgen of je voor het eerst je tenen erin steekt, Balatro werkt perfect op een klein scherm. Het is identiek aan de pc-versie voor zover ik kan zien, met tientallen jokers om op te sporen om je krachten te verbeteren en steeds hogere scores na te jagen.

Op de een of andere manier is het een genot om te spelen, zelfs als je niet veel weet of geeft om poker. Als je het concept van een two pair begrijpt, is dat genoeg om je op weg te helpen. En aangezien Balatro de traditionele regels van poker op belachelijke manieren buigt en breekt, zullen standaardstrategieën je sowieso niet ver brengen. Het is een spel dat geschikt is voor completionisten en casual spelers, dus ga er met een open geest in, begin te experimenteren en zie je score de stratosfeer in stijgen.

Skate City was een van de eerste Apple Arcade-games en ontwikkelaars Snowman en Agens hebben het in de jaren sinds de lancering regelmatig bijgewerkt met nieuwe content. Maar Skate City: New York is meer dan alleen een content-update van een bestaande game. Het is een volwaardige nieuwe titel met veel verbeteringen en updates ten opzichte van het origineel. Net als het origineel is het eenvoudig te spelen, maar uitdagend om onder de knie te krijgen: een trucje uitvoeren is net zo eenvoudig als in een van de acht richtingen op je scherm vegen, terwijl je met extra tikken in de lucht kunt draaien, grinden of handmatig kunt spelen. Steeds langere combo's aan elkaar rijgen is de naam van het spel, en hoewel het moeilijk is om te doen op een touchscreen, voelt het niet oneerlijk.

Natuurlijk hebben de beelden een mooie upgrade gekregen en zijn er veel liefdevol gerenderde gebieden van NYC om doorheen te verkennen. Er is ook een grote upgrade van de "Pro Skate"-modus van het spel — deze wordt nu procedureel gegenereerd, dus elke run zal een beetje anders aanvoelen. Het basisdoel in Pro Skate is om zoveel mogelijk punten te halen, maar elke run heeft ook specifieke doelen die je moet voltooien — zoals een bepaalde afstand afleggen, 20 blikjes frisdrank omvergooien tijdens het grinden, meerdere trips landen terwijl je over trappen ollyt, en nog veel meer. Er is ook een diepgaande tutorialmodus die je trucs leert en je helpt ze aan elkaar te rijgen, zodat je deze doelen onder de knie kunt krijgen als ze komen. Het is een diepgaande, betrokken game die je ook gewoon kunt oppakken en een paar minuten achter elkaar kunt spelen — een geweldige eigenschap voor een mobiele game.

Threes! veroverde de mobiele gamingwereld ongeveer tien jaar geleden als een storm — het was het originele "sliding numbers" puzzelspel. Omdat het driekoppige ontwikkelteam achter Threes! het lef had om geld te vragen voor hun spel, volgden er snel veel mindere klonen. Maar Threes! is de meest bevredigende ervaring en het is nu onderdeel van Apple Arcade.

Zoals bij de meeste perfecte mobiele games is het mechanisme hier extreem eenvoudig en zeer bevredigend. Je schuift getallen over een raster van vier bij vier, probeert een 1 en 2 te combineren tot een 3, en combineert vervolgens drieën om steeds grotere getallen te maken. Elk nieuw getal begroet je met een gekke slogan, en het spel heeft een heerlijke score die nooit oud wordt. Als je Threes! in zijn hoogtijdagen nog nooit hebt geprobeerd, is dit je excuus om erin te worden gezogen.

Voor pure bizarre gameplay zijn What the Golf? en What the Car? onverslaanbaar. Zoals de namen al doen vermoeden, zijn golf en racen de basisinspiraties voor deze games, maar het wordt meteen vreemd. In het eerste level moet je over het scherm slepen en het vervolgens loslaten om een ​​golfbal te slaan, maar daarna kunnen je projectielen van alles zijn, van een kat die een gigantische kikker van zijn stok moet slaan tot een ei dat je in een koekenpan moet laten landen. Echt vreselijke woordspelingen zijn er in overvloed, vrijwel elke keer dat je een level voltooit; verschillende gebieden op de kaart hebben ook belachelijke namen ("Een hele nieuwe wereld" is het eerste dat me opviel toen ik dit schreef). Het haalt ook allerlei verschillende sporten binnen om het fris te houden, dus verwacht dat je jezelf bijvoorbeeld op een voetbalveld "golft".

What the Car? gebruikt dezelfde "alles mag"-ethiek, toegepast op het komen van het ene einde van een level naar het andere. Natuurlijk rijd je meestal niet in iets dat op een echte auto lijkt — in plaats daarvan kan je auto benen krijgen en wegrennen, of een raketrugzak omdoen voor een extra verticale boost. Of je auto heeft een set grastrimmers en moet het gras in een tuin maaien voordat hij kan vertrekken. In bijna alle gevallen race je tegen de klok om zo snel mogelijk een tijd neer te zetten, en het spel plaatst slim shortcuts op plekken waar de meeste mensen niet zouden denken om te kijken. Beide games zijn verrukkelijk in hun absurditeit en hebben een hoop content om je bezig te houden.

Mini Motorways en zijn voorganger Mini Metro zijn het soort games die tegelijkertijd chill en extreem stressvol kunnen zijn. De chill komt van de simpele animaties van ontwikkelaar Dinosaur Polo Club, felle maar op de een of andere manier ook gedempte kleurenschema's en minimalistische muziek en geluidseffecten. De stress komt van de gameplay, die uiteindelijk altijd uit de hand loopt.

In Mini Motorways moet je wegen bouwen om huizen en bedrijven met elkaar te verbinden en het verkeer te laten stromen. Het begint eenvoudig genoeg, met een paar huizen en een paar verschillende bestemmingen, maar je stad wordt steeds groter, er zijn meer auto's op de weg en de lay-out die een paar minuten eerder zo effectief was, is plotseling gespannen. Mini Metro heeft een vergelijkbare sfeer, omdat je metrolijnen en stations bouwt op een kaart die vaag lijkt op enkele van 's werelds grootste steden.

Beide games eindigen wanneer stations te vol raken, of wanneer auto's niet in staat zijn om van en naar hun bestemming te komen. De laatste paar minuten voordat het allemaal instort, zijn ongelooflijk stressvol, terwijl je probeert straten te reorganiseren of metro-ontwerpen volledig te veranderen om de toestroom van passagiers bij te benen, allemaal om een ​​hogere score te halen. Maar er is een onmiskenbaar gevoel van kalmte dat kan optreden wanneer je metrolijn gewoon zoemt, of wanneer iedereen in je stad naar de winkel kan. Er is ook hier bijna eindeloze herspeelbaarheid.

Ik speel Grindstone af en toe sinds Apple Arcade in 2019 werd gelanceerd. De puzzelaar doet bijna alles goed, en introduceert je bij de plunderende viking-type Jorj die moet vechten met borden vol schattige maar griezelige vijanden. Vanaf je startpunt kun je een bad door de slechteriken traceren, waarbij je in één beweging door degenen van dezelfde kleur heen snijdt. Maak een grote genoeg combo en je krijgt een grindstone — hiermee kun je overschakelen naar een andere kleur vijanden in dezelfde keten, waardoor het mogelijk wordt om grotere en complexere runs over het bord aan elkaar te rijgen. Om een ​​level te verslaan, moet je meestal een bepaald aantal vijanden uitschakelen of een paar van de slechteriken met hogere hitpoints verslaan die spawnen.

Dat is de kernmechanica, maar ontwikkelaar Capybara Games heeft een hoop variatie in Grindstone gestopt. Vijanden worden agressiever naarmate je langer op het bord staat — dus hoewel je veel buit kunt verzamelen, kun je ook in een situatie terechtkomen waar je niet uit kunt ontsnappen. Er zijn wereldbazen die de mechanica van de vorige levels op slimme manieren gebruiken, heel veel items die je kunt ontgrendelen en gebruiken om de kansen gelijk te trekken en een handvol extra spelmodi die het spel fris houden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de belachelijke outfits die je kunt uitrusten om Jorj extra krachten te geven, zoals het Santa-pak dat je willekeurige power-ups geeft. Als je me zou vragen welke game je als eerste van Apple Arcade zou moeten downloaden, zou ik Grindstone aanraden.

Deze twee games behoren tot mijn favorieten die ooit in de App Store verschenen. De extreem relaxte snowboard- (en daarna sandboard-) games zijn prachtig om naar te kijken, hebben uitstekende muziek en sound design en er is een hoop variatie in de manieren waarop je met de wereld omgaat. En dat ondanks dat springen de belangrijkste interactiemethode is. Zodra je goed in de lucht bent, kun je trucs als backflips en grinds gaan doen en uiteindelijk een tool genaamd de wingsuit ontgrendelen waarmee je op beperkte schaal kunt zweven en vliegen. Het is het soort game dat je meteen kunt oppakken en begrijpen, dat ook nog eens veel uitdaging en herspeelbaarheid biedt.

Misschien is de beste truc van deze games de balans tussen een zen-achtige speelervaring en de manier waarop de games je aansporen om beter te worden en verder te gaan. Je krijgt drie uitdagingen als je begint met een run (30 munten verzamelen, een bepaalde afstand afleggen, 10 backflips doen, enzovoort); als je die eenmaal hebt volbracht, ga je een level omhoog en krijg je er nog drie. En ze kunnen heel uitdagend zijn! Als je hoge scores wilt najagen, lange afstanden wilt afleggen en het helemaal tot level 60 wilt schoppen, voel je vrij — maar als dat niet jouw ding is, is het spel nog steeds lonend en leuk om een ​​paar minuten of de hele vlucht door het land te spelen.

Sp!ng is een klassieke, casual puzzelgame, maar dan wel eentje met veel verfijning en stijl. In elk van de honderden levels moet je je balachtige avatar van het ene uiteinde van een doolhof naar het andere verplaatsen. Maar de enige manier om te bewegen is als je in de buurt van een ankerpunt komt. Als dat gebeurt, tik je op het scherm en houd je het vast. Je bal wordt dan in een baan om dat anker getrokken. Haal je vinger van het scherm en je bal wordt in de richting geslingerd waarin hij van nature zou gaan, voordat de zwaartekracht hem naar beneden trekt. De truc is om je pad tussen ankers te verbinden om edelstenen te verzamelen en de uitgang te bereiken, terwijl je vallen zoals spike pits vermijdt.

Dit is geen erg elegante beschrijving, dat geef ik toe, maar het is het soort spelmechanisme dat je meteen begrijpt. Het leent zich ook voor een breed scala aan verschillende uitdagingen. Naarmate het spel vordert, wordt het lastiger om alle edelstenen in een level te pakken zonder jezelf in een val te lokken. Maar het vinden van het juiste pad en de juiste timing voor een uitdagend level is buitengewoon bevredigend. Het is een klassiek spel dat je vijf minuten of twee uur kunt spelen en er zijn een heleboel spelmodi die je kunt ontgrendelen en verschillende manieren om je ervaring aan te passen. Bovendien is het altijd leuk om je vrienden te verslaan op een scorebord.

Monument Valley en het vervolg waren twee van de meest besproken mobiele games van het afgelopen decennium, en ze draaien allemaal om sfeer. Het artwork, het minimale verhaal, de muziek en de gameplay zorgen samen voor een sfeer van sereniteit met een onderstroom van iets onverwachts dat wacht om los te barsten.

De gameplay draait om onmogelijke geometrie, terwijl je de wereld om je heen manipuleert om je personage van het ene einde van een level naar het andere te krijgen.

Terwijl de eerste game een vaag soort verhaal heeft over het hoofdpersonage dat op zoek is naar vergeving, maakte het vervolg de zaken wat concreter. Je speelt als een moeder, probeert je kind door de doolhoven te leiden met jou, en er zijn verschillende meditaties, zowel expliciet als impliciet, in de game. Maar je hoeft geen ouder te zijn om te genieten van de slimme puzzels en extreem relaxte vibes van de game. Nu er eindelijk een derde Monument Valley-game op komst is, is dit een geweldig moment om de eerste twee in te halen.

Crossy Road Castle is een typisch platformspel, speciaal ontworpen met de iPhone in gedachten. De game bevat 10 kastelen, elk met een "oneindig" aantal levels (hoewel dingen na level 100 of zo worden geremixt en gerecycled). De game is gebouwd met de gebruikelijke portretoriëntatie van smartphones als enige ervaring, dus levels bevatten meestal behoorlijk wat verticaal klimmen. Het is de klassieke "obstakels vermijden, munten pakken, op slechteriken stampen"-formule, maar de kunststijl en de verscheidenheid aan dieren die je kunt ontgrendelen om te besturen, voegen een uniek beetje charme toe aan de ervaring. Het is ook een goed uitgebalanceerd spel, niet te moeilijk, maar met genoeg lastige uitdagingen om te voorkomen dat je gedachteloos van het ene level naar het andere rent. Er is zelfs een co-op multiplayer-modus, lokaal of via willekeurige online matching, voor extra chaos.

Stardew Valley is een van de weinige games die de eer kan krijgen een heel genre te hebben geïnspireerd: het "gezellige spel". Natuurlijk, de Story of Seasons-serie was er als eerste bij en Animal Crossing is een gigant, maar Stardew Valley raakte echt een gevoelige snaar bij zowel gamers als niet-gamers - de titel heeft dit jaar meer dan 30 miljoen exemplaren verkocht op bijna elk platform dat je maar kunt noemen (inclusief Apple Arcade).

Als je het nog niet eerder hebt gespeeld, is het een liefdevol gerenderde boerderijsim met 16-bits graphics die een nieuw laagje moderne glans hebben gekregen. De beelden, muziek en dialogen van de verschillende stadsmensen die je ontmoet, stralen allemaal charme en vriendelijkheid uit, en er zijn talloze manieren om de ervaring aan te passen en het helemaal jouw eigen te maken, van het uiterlijk van je personage tot wat je precies met elk vierkantje van je land doet. En er is zelfs wat lichte gevechten en avontuur te vinden tijdens het verkennen van mijnen in de buurt van je boerderij. Het is niet ongewoon dat mensen honderden uren in dit spel steken, dus het snel kunnen inchecken vanaf je telefoon zou dit spel nog verslavender kunnen maken. Voor mijn geld speel ik het echter graag op een iPad, waar het wat minder krap is.

Nee, dit is niet Flappy Bird — het is veel beter dan die kortstondige virale sensatie. In Tiny Wings bestuur je een klein vogeltje over een reeks heuvelachtige eilanden, waarbij je die heuvels gebruikt om snelheid en lucht te krijgen zodat je zo ver mogelijk kunt vliegen. Het is een klassiek "makkelijk te spelen, moeilijk te beheersen" spel, en je zou binnen een paar dagen nadat je het spel hebt geprobeerd, het maximale kunnen bereiken. Maar dat maakt de poging om verder te gaan dan je ooit hebt gehad niet minder leuk.

De kunst van Tiny Wings is prachtig en de muziek is besmettelijk, en het vogeltje dat je bestuurt is gewoonweg schattig. Het is een vrolijk, mooi en vriendelijk spel — maar als je het echt onder de knie wilt krijgen, heb je veel vaardigheid, oefening en geluk nodig.

De missie is simpel: word niet geraakt door een zaagblad. Geloof me, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. In A Slight Chance of Sawblades bestuur je een gepixeld personage dat probeert te voorkomen dat hij wordt gesneden door een eindeloze waterval van zaagbladen. Je hebt één minuut om over zoveel mogelijk zaagbladen te springen, en dat is het dan ook wel! Maar elk zaagblad waar je overheen springt voegt een seconde toe aan je timer, dus als je goed bent, kun je dit lang volhouden.

Ik ben er niet zo goed in, maar het is nog steeds het soort uitdaging dat leuk is om op te pakken en af ​​en toe te proberen. Hoewel de meeste spellen waarschijnlijk eindigen met het wissen van minder dan 10 blades, kom je af en toe in de groove en behaal je een extreem bevredigende highscore. En dan word je meteen nederig door vijf spellen op rij waarin je er niet meer dan twee wist te wissen. Het is een achtbaan van emoties, dit spel. Het is misschien niet voor iedereen, maar ik was verrast hoe snel ik werd meegezogen in het proberen om mijn score te verbeteren.

Ridiculous Fishing werd oorspronkelijk uitgebracht in 2013, in de gouden eeuw van mobiele games, toen ontwikkelaars $ 3 of $ 5 konden vragen voor een goed gemaakte game zonder in-app aankopen of advertenties. Nadat ze een tijdje in het zand van de tijd waren verdwaald, heeft het team achter Ridiculous Fishing het opgepoetst en een paar nieuwe functies toegevoegd voor een Apple Arcade-release vorig jaar. Zoals met de beste mobiele games kan iedereen het oppakken en spelen zonder veel introductie. Een vislijn zakt naar beneden en je moet zo lang mogelijk voorkomen dat je een vis grijpt. Zodra je dat doet, wordt de lijn binnengehaald en wil je er zoveel mogelijk vissen op vangen. Het verplaatsen van je lijn is puur gebaseerd op de accelerometer, maar zodra je je vangst ophaalt... schiet je alle vissen uit de lucht voor geld? Ja, dit is een vreemde.

Het is weer een spel dat je smeekt om er tijd in te steken, waarbij je probeert zo diep mogelijk de oceaan in te gaan voordat je een vis pakt; dan wil je zoveel mogelijk vissen vangen om te schieten om zoveel mogelijk geld te verdienen. Het is een geweldige feedbackloop, en, nou ja, het is gewoon een belachelijk spel. Het wordt nog leuker als je dat geld gebruikt om power-ups te pakken zoals de kettingzaag-lokaas (waarmee je vissen in de oceaan kunt verscheuren zoals je wilt) of een veer om de vissen extra hoog te laten vliegen, des te beter om ze met je shotgun te stoppen.