Nowa teoria na temat odkrycia ognia: Używano go do konserwowania mięsa, a nie do jego gotowania!

Chociaż dostępne są ogólne zarysy odkrycia i wykorzystania ognia, wciąż brakuje ostatecznych informacji. Naukowcy mają kontrowersyjne pomysły na temat pochodzenia tego ważnego odkrycia, ale niedawno opublikowane badanie ma na celu rozwianie tych niejasności.

Według badania opublikowanego 15 maja w czasopiśmie Frontiers, naukowcy mają nową teorię na temat tego, co skłania ludzi do wzniecania i kontrolowania pożarów.

Naukowcy z Uniwersytetu w Tel Awiwie przeprowadzili badanie na temat odkrycia ognia i jego pierwszych zastosowań. Według niego pierwsi ludzie, którzy używali ognia, mogli woleć chronić swoje jedzenie przed zwierzętami, a co najważniejsze, sprawić, by mięso dłużej się nadawało do spożycia.

Badanie sugeruje, że ludzie konserwowali żywność wędząc i susząc ją, zwłaszcza w celu wydłużenia okresu przydatności do spożycia mięsa, zamiast gotować je. Początkowo ludzie spożywali duże zwierzęta, ale gdy zwierzęta te wyginęły, zaczęli spożywać mniejsze zwierzęta, co mogło doprowadzić do powstania nowej metody konserwacji.

POCHODZENIE UŻYTKOWANIA OGNIA

Wskazania, że ​​ludzie używali ognia na szeroką skalę, sięgają 400 000 lat wstecz. Przyjmuje się, że te zastosowania miały miejsce głównie w kontekście domowym, tj. do ogrzewania i oświetlania schronień. Kontrowersyjne jest to, na jakim etapie wczesni ludzie używali ognia.

Jak twierdzi Ran Barkai, współautor nowego badania, mimo że istniały pewne hipotezy dotyczące użycia ognia już wcześniej, obecne badania przedstawiają inną perspektywę.

„Około 400 000 lat temu wczesni ludzie, tacy jak Homo erectus, używali ognia tylko okazjonalnie, w określonych miejscach i do określonych celów” — powiedział współautor badania Miki Ben-Dor. „Rozpalanie i podtrzymywanie ognia było trudną i energooszczędną czynnością”.

Aby zbadać tę przyczynę, Barkai i Ben-Dor zbadali wszystkie znane prehistoryczne stanowiska z dowodami użycia ognia w okresie od 1,8 miliona do 800 000 lat temu, znajdując łącznie dziewięć stanowisk. Ich analiza wykazała, że ​​wszystkie dziewięć stanowisk zawierało liczne szczątki dużych zwierząt, w tym słoni, hipopotamów i nosorożców.

Poprzednie badania wykazały, że te duże zwierzęta były niezwykle ważne w diecie wczesnych ludzi. Nowe badanie podkreśla potrzebę przechowywania mięsa bez psucia się, ponieważ mięso jednego słonia dostarcza wystarczająco dużo kalorii, aby utrzymać grupę 20-30 osób przez miesiąc. Tutaj natrafiamy na metodę konserwacji zwaną wędzeniem lub suszeniem, w której pojawia się ogień. Zgodnie z teorią, ogień był początkowo używany do wędzenia i suszenia mięsa, a dopiero później ponownie używany do gotowania.

Naukowcy twierdzą, że ich podejście wspiera szerszą teorię, którą rozwijają, która koncentruje się na tym, jak główne prehistoryczne zmiany nastąpiły w odpowiedzi na zmiany w diecie. Początkowo oznaczało to polowanie na duże zwierzęta, ale gdy te gatunki zanikły, ludzie zaczęli spożywać mniejszą zwierzynę łowną, co doprowadziło do zmiany nawyków.