Zaginione skały Merkurego znalezione na Ziemi

Większość meteorytów, które docierają do Ziemi, pochodzi z pasa asteroid między Marsem a Jowiszem. Wiadomo jednak, że około tysiąca meteorytów pochodzi z Księżyca i Marsa. Uważa się, że skały te zostały wyrzucone na Ziemię przez fragmenty asteroid, które uderzyły w Księżyc i Marsa.

Teoretycznie możliwe jest, aby takie kawałki dotarły na Ziemię z Merkurego. Jednak nie znaleziono żadnego meteorytu, którego pochodzenie zostałoby udowodnione na Merkurym. Od dawna jest to znakiem zapytania w świecie naukowym .

Ale zespół z The Open University w Wielkiej Brytanii odkrył dwa nowe meteoryty, które ich zdaniem mogą pochodzić z Merkurego. Jeśli odkrycie zostanie potwierdzone, będzie to rzadkie okno na formowanie się i ewolucję Merkurego, planety najbliższej Słońcu, i potencjalnie zrewolucjonizuje wiedzę na temat tej planety.

CZY ODKRYCIE ZOSTANIE POTWIERDZONE?

„Ponieważ Merkury jest tak blisko Słońca, wysłanie tam statku kosmicznego w celu zebrania próbek byłoby niezwykle skomplikowane i kosztowne. Dlatego naturalnie występujący fragment, który dotrze do Ziemi, byłby najbardziej realistycznym sposobem, w jaki możemy bezpośrednio zbadać powierzchnię planety” — powiedział Ben Rider-Stokes, jeden z badaczy, w artykule opublikowanym w The Conversation.

Obserwacje z misji Messenger NASA wskazują, że powierzchnia Merkurego zawiera bogate w sód plagioklaz (np. albit), ubogie w żelazo pirokseny (np. enstatyt), ubogie w żelazo oliwiny (np. forsteryt) oraz minerały siarczkowe, takie jak oldhamit.

Wcześniej meteoryt o nazwie Northwest Africa (NWA) 7325 był w programie z twierdzeniem, że może być kawałkiem Merkurego. Jednak twierdzenie to zostało osłabione, ponieważ zawierał piroksen, minerał bogaty w chrom, który zawiera około 1 procent żelaza, i nie pasował do składu powierzchni Merkurego.

Najnowsze badanie dotyczyło dwóch niezwykłych meteorytów, Ksar Ghilane 022 i Northwest Africa 15915. Ustalono, że te dwie próbki prawdopodobnie oderwały się od tego samego ciała macierzystego. Ich minerały i skład powierzchni są również uderzająco podobne do skorupy Merkurego. Dlatego zasugerowano, że mogły pochodzić z Merkurego.

Oba meteoryty zawierają oliwin, piroksen i niewielkie ilości albitowego plagioklazu i oldhamitu. Minerały te są zgodne z przewidywanym składem powierzchni Merkurego, a ich skład tlenowy również pasuje do składu aubrytu. Te wspólne cechy sprawiają, że próbki są silnymi kandydatami na oderwanie się od Merkurego.

Ale są też pewne ważne różnice. Na przykład plagioklaz jest obecny tylko w postaci śladowej w obu meteorytach, podczas gdy udział tej substancji na powierzchni Merkurego wynosi ponad 37 procent. Ponadto ustalono, że próbki mają około 4,528 miliarda lat. Oznacza to, że najstarsze znane jednostki powierzchniowe Merkurego (około 4 miliardów lat według liczby kraterów) są znacznie starsze.

Sugeruje to, że jeśli skały te pochodzą z Merkurego, mogły odłamać się od bardzo starych warstw planety, które do dziś nie zachowały się na powierzchni.

IDĄC DO MERKURY

Dopasowanie meteorytu do konkretnej asteroidy, księżyca lub planety jest trudne. Na przykład próbki z misji Apollo potwierdziły meteoryty księżycowe znalezione na pustyniach, podczas gdy meteoryty marsjańskie zostały zidentyfikowane, gdy gazy uwięzione w nich pasowały do ​​pomiarów w atmosferze Marsa.

„Jeśli nie polecimy na Merkurego i nie pobierzemy próbki, niemal niemożliwe jest definitywne zidentyfikowanie meteorytu pochodzącego z Merkurego” — powiedziała Rider-Stokes. „Jednak wspólna misja BepiColombo europejskich i japońskich agencji kosmicznych znajduje się obecnie na orbicie wokół Merkurego i wkrótce zwróci dane o wysokiej rozdzielczości z planety. Może to pomóc nam zrozumieć pochodzenie Ksar Ghilane 022 i Northwest Africa 15915”.

Jeśli potwierdzi się, że planeta rzeczywiście oderwała się od Merkurego, może to przynieść odpowiedzi na wiele pytań, m.in. na temat wieku i ewolucji skorupy planety, jej składu mineralnego i chemicznego oraz właściwości gazów.