'Raidou Remastered' oynadık: bir dedektiflik ve şeytani macera

Görünüşe göre Atlus'taki adamlar hiçbir şeyi yanlış yapmayı bilmiyorlar ve video oyunları dünyasındaki çok az seri, ünlü 'Persona' destanının ve ayrıca 'Devil Summoner' ve 'Soul Hackers' gibi daha unutulmuş olanların kökeni olan 'Shin Megami Tensei' kadar uzun ve saygın bir tarihe sahip olabilir. Mart ayının sonunda ve birçok kişiyi şaşırtarak Atlus, PS2 döneminden bir klasiğin remastered versiyonunu duyurdu - Japon pazarına özgü o sonsuz isimlerden biriyle - : 'Shin Megami Tensei: Devil Summoner - Raidou Kuzunoha vs. The Soulless Army', ilk olarak 2006'da piyasaya sürüldü. Neredeyse 20 yıl sürdü, ancak Atlus sonunda ödenmemiş borcunu serinin en benzersiz ve karizmatik yan ürünlerinden biriyle kapatmayı başardı.

Elbette, yeniden düzenleme basit bir nostaljik makyaj değil. Atlus, kült klasiği çağdaş, çevik ve şaşırtıcı derecede iddialı bir teklife dönüştüren kapsamlı bir yenileme gerçekleştirdi. Teknik bir yeniden düzenleme olabilecek şey, hala birkaç kusuru olmasına rağmen, hem hızı hem de oyun deneyimini iyileştiren önemli değişikliklerle birçok yönden oynanabilir bir yeniden yapım haline geliyor.

Kısacası, yenilenmiş bir savaş sistemimiz, yüksek çözünürlüklü grafiklerimiz, ana hikaye için tam seslendirmemiz ve bu merak uyandırıcı (ve oldukça şeytani) dedektif hikayesinin genel deneyimini geliştiren modernleştirilmiş özelliklerimiz var.

Megaten yan ürünleri her zaman geniş çeşitlilikteki ortamları ve oyun tarzlarıyla karakterize edilmiştir ve bu anlamda Raidou gerçek bir sürprizdir, çünkü kendimizi bu seri için nadir bir kombinasyon olan bir dedektif aksiyon RPG'siyle karşı karşıya buluyoruz. Ortam Taisho döneminde geçiyor ve zaman zaman bir shonen animesini andırıyor, insanları avlayan iblislerin kontrolden çıktığı ve seçkin bir avcı grubunun onlara son vermesi gereken bir olay örgüsü var.

Tokyo sokaklarını keşfetmek ve birkaç gizemi çözmek için bir dedektiflik bürosuna katılan kahramanımız Raidou Kuzunoha XIV'e katılın. Hikayenin çoğunu bozmayacağız, ancak iyi bir RPG'nin tüm özelliklerine ve Atlus kalite mührüne sahip , bu yüzden kimseyi hayal kırıklığına uğratacağını düşünmüyoruz.

Oyunun asıl özü iblislerin yönetimi ve her birinin sahip olduğu kişilik zenginliğidir. Pokémon'a aşina olanlar buradaki iblislerin inanılmaz derecede küfürbaz olduğunu, sürekli sizinle alay ettiğini veya nezaketinize meydan okuduğunu göreceklerdir.

Ve bu özel bölümde, araştırmalarınızın bir parçası olarak sürekli olarak minyonlarınızı kullanıyorsunuz, bu da oldukça keyifli. İster zihinleri okuyun, ister yüksek yerlere ulaşın veya Raidou'nun giremediği yerlere sızın, onlar hem savaşta hem de savaş dışında kahramanın bir uzantısıdır ve onları değiştirmek (ve birbirleriyle birleştirmek) gerçek bir zevktir.

Ve dövüşten bahsetmişken, ilk karşılaşmadan itibaren bunun kolay bir oyun olmayacağı açık. Zorluk seviyesi yüksek ve mekaniklerde ustalaşana kadar birkaç boss dövüşünü tekrarlamak zorunda kaldık, bu da klasik 'Shin Megami Tensei' felsefesiyle oldukça uyumlu. Ancak, bu yeni versiyonda çok çeşitli zorluk modları bulunuyor—ölmenin imkansız olduğu bir mod da dahil—bu sayede herhangi bir oyuncu daha rahat bir deneyim tercih ederse hikayeye odaklanabiliyor, ancak bunun için tasarlanmadığı açık.

Oyun, kılıç ve tabancanın birlikte kullanımına dayalı gerçek zamanlı bir dövüş sistemi sunuyor, ancak bu tür RPG'ler için alışılmadık bir derinliğe sahip. Raidou, katanasıyla hafif ve ağır kombolar gerçekleştirebilir, düşman saldırılarını engelleyebilir ve hızlı hareketlerle kaçabilir. Ayrıca, büyü tüketen ancak alevler veya elektrik şokları gibi güçlü temel teknikleri serbest bırakmasına izin veren özel yeteneklere de sahip. Buna, mesafeyi korumak ve rakipleri uzaktan zayıflatmak için mükemmel olan bir tabanca kullanımı ekleniyor.

Dövüşler işe yarıyor, ancak oyunun ilk birkaç saatinde gösterilenlerin ötesinde daha fazla mekaniği kaçırdık. Dahası, kamera ve düşman kilitlenmesi bize oyun oynadı, çünkü dış görünüş ne kadar değişmiş olursa olsun, çekirdek hala bir PS2 oyunu ve burada bunu gösteriyor. Buna zorluğu eklersek (ki bu 'normal'e karşılık gelir ve iki vuruşta kolayca öldürülebilirsiniz), bu ayrıntılar birkaç kişiden fazlasını hayal kırıklığına uğratabilir. Ve dikkatli olun, 'Raidou Remastered' temelde tam teşekküllü bir yeniden yapım; ve genel olarak iyi bir oyun. Aldığım hisler çok olumlu. Ancak, bu hala mevcut oyun standartlarına uymak için kendi doğasıyla mücadele eden bir 2006 oyunu.

Örneğin, arayüz, şehirde ve menülerde gezinmek biraz garip ve grafiksel makyaja rağmen (biz bunu Switch 2'de oynadık, sağlam 1080p ve 60fps'de çalışıyor), bazıları için biraz eski olan bir oyun için hala patchwork yamaları. Ayrıca, şehri keşfederken kameranın sabit kalması ve sürekli uçak değiştirmesi (zamanının diğer birçok oyununun yaptığı gibi) bizi pek heyecanlandırmadı, bu anlamda biraz arkaik hissettiriyor.

Eğer bir meydan okumayı seviyorsanız ve Megaten evrenindeki en benzersiz yan oyunlardan birini deneyimlemek istiyorsanız, bu başlığa göz atmanızı öneririz. Tüm avantajlarından yararlanmak için dezavantajlarını kabul etmelisiniz. Oyun eğlenceli, zorlayıcı ve hikayesi sürükleyici. Geliştirilmesine rağmen hala eksik olan teknik yönlerini görmezden gelirseniz, 'Raidou Remastered' 30 saatinde (veya tüm ikincil içeriği yaparsanız 50 saatten fazla) çok fazla eğlence sağlayacaktır.