Beyin gerçekliği hayalden böyle ayırıyor

Beynimizin gerçekliği hayalden ayırt etmemizi sağlayan bölgeleri belirlendi: University College London'ın Neuron dergisinde yayınlanan keşif, şizofreni gibi rahatsızlıkların teşhisini ve tedavisini iyileştirebilir ve hatta giderek daha gerçekçi deneyimler için yeni sanal gerçeklik teknolojilerine ilham verebilir. Sinirbilimci Nadine Dijkstra, "Bir elmayı mümkün olduğunca canlı bir şekilde düşünün: hayal sırasında , gerçek bir elma gördüğünüzde aktive olan beyin bölgelerinin çoğu aydınlanır ," diyor. "Yakın zamana kadar, beynin bu gerçek ve hayali deneyimler arasında nasıl ayrım yaptığı belirsizdi." Bunu bulmak için araştırmacılar, 26 gönüllüden ekranda gösterilen hafif bulanık bir görüntüde belirli bir görsel örüntü aramalarını ve örüntünün gerçekten mevcut olup olmadığını belirtmelerini istediler. Aynı zamanda, katılımcılardan aradıkları örüntüyle aynı veya farklı bir örüntü hayal etmeleri ve zihinsel imgelerinin ne kadar canlı olduğunu belirtmeleri istendi. Desenler aynı olduğunda ve katılımcılar hayal güçlerinin çok canlı olduğunu bildirdiğinde, ekranda hiçbir şey sunulmasa bile gerçek bir örüntü gördüklerini söyleme olasılıkları daha yüksekti. Bu, zihinsel imgelerini gerçeklikle karıştırdıkları anlamına gelir. Deney sırasında, beyin aktivitesi fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme kullanılarak izlendi. Görüntüler, fusiform girus olarak bilinen beynin bir bölgesinin (şakakların arkasında, temporal lobun alt kısmında bulunur) gördüğümüz şeyin dış dünyadan mı geldiğini yoksa hayal gücümüz tarafından mı üretildiğini belirlememize yardımcı olduğunu gösterdi. Tipik olarak, fusiform girustaki aktivasyon algı sırasında olduğundan hayal gücü sırasında daha zayıftır ve bu da beynin ikisini ayrı tutmasına yardımcı olur. Ancak çalışma, bazen katılımcılar çok canlı bir şekilde hayal ettiklerinde, fusiform girustaki aktivasyonun özellikle güçlü olduğunu ve sonunda hayal güçlerini gerçeklikle karıştırdıklarını gösterdi. Çalışma ayrıca, fusiform girusun gerçek ile gerçek olmayanı ayırt etmemize yardımcı olmak için diğer beyin bölgeleriyle birlikte çalıştığını gösterdi. Özellikle, katılımcılar bir şeyin gerçek olduğunu söylediklerinde, aslında hayali olsa bile, ön insuladaki (prefrontal korteksin bir bölgesi) aktivite, fusiform girustaki aktiviteyle uyumlu bir şekilde arttı.