De noodzaak om te praten over gedwongen verplaatsing en het ontwikkelen van oplossingen

De aandacht van de wereld is de afgelopen weken verdeeld geweest over verschillende delen van de planeet. Allemaal met elkaar verbonden. En veel delen een zelden besproken gemeenschappelijke factor: de gedwongen ontheemding van mensen .

Terwijl oorlog en conflict escaleren, wat nog zorgwekkender is in verschillende delen van de wereld, is Sevilla ook een belangrijk epicentrum geworden : internationale leiders zijn er bijeengekomen om de financiering van ontwikkeling te bespreken. Maar ontwikkeling zal niet mogelijk zijn als we niet eerst de meest urgente humanitaire behoeften aanpakken.

Ik wil graag enkele kernpunten met u delen vanuit het perspectief van gedwongen ontheemding.

Gedwongen ontheemding blijft toenemen. Gedreven door steeds complexere crises schat het meest recente rapport over wereldwijde trends van UNHCR, de VN-vluchtelingenorganisatie, dat er tegen eind 2024 wereldwijd 123,2 miljoen mensen gedwongen ontheemd zullen zijn. Dat wil zeggen dat 1 op de 67 mensen op aarde ontheemd is, bijna een verdubbeling ten opzichte van tien jaar geleden. De helft hiervan zijn vrouwen en meisjes. Als er geen politieke oplossingen voor conflicten worden gevonden en diplomatie niet de centrale rol speelt die ze verdient, zal dit aantal blijven stijgen.

Gedwongen ontheemding heeft, naast het leed dat het veroorzaakt, een aanzienlijke economische impact. Conflict, een van de belangrijkste oorzaken van ontheemding, verergert de economische kwetsbaarheid door handelsverstoring, verbreking van toeleveringsketens en uitholling van menselijk kapitaal. Deze effecten reiken verder dan de grenzen en benadrukken de dringende behoefte aan sterkere internationale samenwerking die inclusief beleid mogelijk maakt om kwetsbaarheden aan te pakken en de veerkracht en zelfredzaamheid van ontheemden en hun gastgemeenschappen te bevorderen.

De beschikbare middelen houden geen gelijke tred met de behoeften. Ondanks aanzienlijke inspanningen van gastlanden – aangezien 73% van de vluchtelingen wereldwijd in lage- en middeninkomenslanden woont – zijn de middelen om te reageren op ontheemdingscrises onvoldoende; sterker nog, ze nemen voortdurend af. Deze kloof, die vaak verdere instabiliteit veroorzaakt, onderstreept de urgentie van effectievere bestedingen die levens beschermen en een eerlijker verdeling van de collectieve verantwoordelijkheid om te beschermen. Juist om deze reden heeft de internationale gemeenschap in 2018 het Global Compact on Refugees aangenomen, waarmee de noodzaak werd erkend van een mechanisme dat zorgt voor meer voorspelbare en duurzame steun aan landen die vluchtelingen opvangen, met een alomvattende respons die de hele samenleving betrekt.

Ontwikkelingshulp is ook essentieel om situaties te bevorderen die de vrijwillige terugkeer van vluchtelingen bevorderen.

Filippo Grandi, Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen.

Vluchtelingen en ontheemden vormen geen last als er passend beleid wordt ontwikkeld. Door maatregelen te nemen die de effectieve integratie van vluchtelingen in gastlanden ondersteunen, kunnen vluchtelingen aanzienlijk bijdragen aan de economische groei en de belastingbasis verbreden, wat een netto positief effect genereert. Een recent rapport van Deloitte en UNHCR schat dat Oekraïense vluchtelingen in Polen 2,7% van het nationale bbp hebben bijgedragen. Als hun integratie op de arbeidsmarkt verder zou worden vergemakkelijkt, zouden ze tot $ 680 miljoen (€ 578 miljoen) aan belastinginkomsten en socialezekerheidsbijdragen kunnen genereren. Bovendien geeft een gezamenlijk onderzoek van UNHCR en de Wereldbank aan dat als vluchtelingen op gelijke voet met staatsburgers zouden kunnen werken, er tot $ 16 miljard per jaar aan internationale hulp zou worden bespaard, middelen die zouden kunnen worden geherinvesteerd ten behoeve van gastgemeenschappen. Ontwikkelingshulp is ook essentieel om situaties te bevorderen die de vrijwillige terugkeer van vluchtelingen aanmoedigen en hen in staat stellen bij te dragen aan de wederopbouw van hun landen.

Wereldwijde partnerschappen creëren kansen, maar er moet nog veel gebeuren. In lijn met de toezeggingen van het Global Compact blijft UNHCR haar samenwerking met belangrijke ontwikkelingsactoren versterken. Via een strategisch partnerschap met de Wereldbank heeft het de inclusie van vluchtelingen en de toegang tot werkgelegenheid en diensten bevorderd, door meer dan $ 5 miljard aan subsidies en concessionele leningen van de International Development Association (IDA) te mobiliseren, en bijna $ 1 miljard via de Global Concessional Financing Facility (GCFF). Deze initiatieven hebben sinds 2016 een extra $ 7,7 miljard aan financiering vrijgemaakt voor middeninkomenslanden die vluchtelingen opvangen. UNHCR werkt ook samen met het Internationaal Monetair Fonds (IMF) om macro-economische analyses en data te integreren ter ondersteuning van evidence-based overheidsbeleid, met als doel ontheemding van een crisis om te zetten in een gedeelde ontwikkelingskans.

Om daadwerkelijk impact te creëren, moeten we prioriteit geven aan het volgende:

Inclusief beleid. Inclusie is niet alleen gunstig voor ontheemden, het versterkt ook de sociale cohesie, stimuleert lokale economieën en verbreedt de belastingbasis. Het maakt ook beperkte internationale middelen vrij die kunnen worden geherinvesteerd in ontwikkeling.

Ontwikkeling kan niet worden opgebouwd zonder dat deze gebaseerd is op het enige fundament dat deze op de lange termijn kan ondersteunen: vrede.

Filippo Grandi, Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen.

Ondersteuning van gastgemeenschappen. Het ontwerpen van gerichte hulp die ook de meest kwetsbare leden van de gastgemeenschappen bereikt, bevordert een rechtvaardigere groei en vermindert sociale spanningen, vooral in een tijd waarin negatieve retoriek tegen vluchtelingen toeneemt.

Duurzame internationale steun. Het is essentieel om wereldwijde partnerschappen te versterken die het delen van fiscale en sociale verantwoordelijkheden voor ontheemding mogelijk maken, met name in kwetsbare of door conflicten getroffen regio's, evenals in lage- en middeninkomenseconomieën.

Want echte vooruitgang kan alleen bestaan ​​als die gepaard gaat met waardigheid, bescherming en respect voor de rechten van alle mensen, ook van hen die gedwongen zijn hun huizen te ontvluchten.