Death Stranding 2: On The Beach, Kojima overtreft zichzelf

Met Death Stranding 2: On The Beach zet Hideo Kojima zijn verkenning van het concept van verbinding voort en breidt hij het narratieve en mechanische universum van zijn meest controversiële titel uit, die in 2019 voor het eerst uitkwam op de PS4 en vervolgens in de loop der jaren op bijna alle platforms verscheen. Waar het eerste hoofdstuk verblufte met zijn originaliteit en durf, slaagt dit vervolg erin de formule te perfectioneren zonder de geest ervan te verdraaien. Het resultaat is een vloeiendere, gearticuleerde en boeiendere ervaring.

Het verhaal begint een paar maanden na het einde van de eerste game. Sam Porter Bridges en Lou leven geïsoleerd in Mexico, ver weg van de gevaren van de herverbonden wereld. Maar aan de stilte komt een einde: Fragile, opnieuw gespeeld door Léa Seydoux, vertrouwt Sam een ​​nieuwe opdracht toe die hen naar Australië brengt, waar een ander continent wacht om te worden aangesloten op het wereldwijde netwerk. De toon blijft typisch voor Kojima: cryptisch, ambitieus, soms overbodig, met verhaallijnen die soms langer dan twintig minuten duren, maar die een samenhangend verhaal bieden, vol suggesties en intense momenten. Het is niet alleen de videogame die ten dienste staat van het verhaal, maar ook het tegenovergestelde: het verhaal van Death Stranding 2 is net zo uitstekend als de gameplay.

Qua gameplay behoudt Death Stranding 2 de structuur van zijn voorganger: leveringen, vrachtbeheer, obstakels in de omgeving en asynchrone interacties met andere spelers. Het zijn echter juist de variaties rondom deze kern die het verschil maken. Net als in de eerste game draait het in de gameplay vooral om het vervoeren van pakketjes van het ene einde van de wereld naar het andere. De introductie van nieuwe transportmogelijkheden, veelzijdigere tools en een verbeterd vechtsysteem, nu dynamischer en rijker, maakt elke missie minder repetitief en meer lonend. De stealth-component profiteert ook van een realistischere kunstmatige intelligentie: vijanden zijn niet langer alwetend en reageren consistenter op het gedrag van de speler.

Een van de meest verrassende aspecten is de impact van de omgeving. Aardverschuivingen, overstromingen, aardbevingen, zandstormen en andere natuurverschijnselen zijn geen simpele achtergrondelementen, maar geloofwaardige obstakels die de planning van leveringen radicaal veranderen. Weersvoorspellingen kunnen helpen, maar vaak dwingt het onverwachte je tot improvisatie, wat een gevoel van gevaar en authenticiteit geeft dat de ervaring verrijkt. De eindbaasgevechten, hoewel visueel spectaculair, vormen geen revolutie ten opzichte van het eerste hoofdstuk. Ze zijn natuurlijk goed gemaakt, maar volgen meestal bekende patronen: aanvallen ontwijken, aanvallen, weerstand bieden. Minstens één scène in het bijzonder blijft echter indrukwekkend en markeert, qua artistieke richting en intensiteit, een van de hoogtepunten van de game.

Naast het hoofdverhaal zijn er talloze secundaire missies, waarvan sommige worden verrijkt met opmerkelijke korte verhaallijnen. De verhalen van de pizzabakker, de spokenjager en de visser bieden bijvoorbeeld interessante ideeën en memorabele momenten. Het is gemakkelijk om te verdwalen in de lus van "nog één laatste missie en dat is het", om er later achter te komen dat je al uren aan het spelen bent. Technisch gezien blinkt Death Stranding 2 uit. De spelwereld is levendig en verandert voortdurend, de artistieke leiding behoudt Kojima's stempel als auteur en de audioafdeling behoort tot de meest verfijnde van de generatie. De soundtrack wisselt originele nummers af met gelicentieerde nummers, met Ludvig Forssell en Woodkid die een sfeervolle en ontroerende soundscape vormen, in perfecte harmonie met de sfeer van de game.

De cast is wederom opgewassen tegen de taak. Norman Reedus keert terug als Sam met zijn gebruikelijke intensiteit, maar het zijn de nieuwe gezichten die echt schitteren. Onze Luca Marinelli, als de raadselachtige Neil, levert een van de meest succesvolle acteerprestaties in de game, terwijl Shioli Kutsuna emotionele diepgang geeft aan een complex en fascinerend personage. Troy Baker, alomtegenwoordig in het gamelandschap, keert ook terug met een scherpzinnige en charismatische prestatie. Uiteindelijk is Death Stranding 2: On The Beach geen eenvoudig vervolg, maar een coherente en bewuste evolutie van een uniek project. Het revolutioneert het genre dat het mede heeft gecreëerd, de zogenaamde strandgame, niet, maar verfijnt, breidt het uit en maakt het toegankelijker. Het is een titel die Kojima's visionaire talent bevestigt, in staat om reflectie, actie en experiment te combineren in een werk dat anders is dan alles wat we tot nu toe hebben gezien.

Formaat : PS5 Uitgever : Sony Interactive Entertainment Ontwikkelaar : Kojima Productions Beoordeling : 10/10