Antropologen onderzoeken de sociale effecten van gletsjerverlies

▲ Stukken ijs breken af ​​van de Perito Morenogletsjer op het Argentijnse Meer in het Los Glaciares Nationaal Park, nabij El Calafate, Patagonië, Argentinië, 2016. Foto AP

Europa Press

Krant La Jornada, vrijdag 20 juni 2025, p. 6

Madrid. Antropologen van Rice University onderzoeken in een originele bijdrage de maatschappelijke gevolgen van het wereldwijde verlies aan gletsjers in een artikel gepubliceerd in Science .

Het artikel verschijnt samen met nieuw onderzoek waaruit blijkt dat meer dan driekwart van de wereldwijde gletsjermassa tegen het einde van de eeuw zou kunnen verdwijnen onder het huidige klimaatbeleid. Hoewel de studie de fysieke gevolgen van het smelten van gletsjers voorspelt, benadrukken Cymene Howe en Dominic Boyer de maatschappelijke gevolgen en de menselijke geschiedenis achter de statistieken, van veranderde ecosystemen en bedreigd cultureel erfgoed tot de begrafenisrituelen die voor het verloren ijs worden gevierd.

Statistieken over gletsjerverlies lijken vaak abstract en ver weg. Maar gletsjers hebben letterlijk de grond onder onze voeten gevormd en voorzien 2 miljard mensen van cruciale waterbronnen. Voor degenen die in de buurt van gletsjers hebben gewoond, hebben de culturele betekenissen ervan vaak een diepe betekenis en vertegenwoordigen ze de fundamentele relatie tussen de sociale en natuurlijke wereld , aldus Howe, hoogleraar antropologie en co-directeur van het Science and Technology Studies Program aan Rice University.

Wereldwijde lijst van slachtoffers

Het commentaar bouwt voort op het lopende werk van de auteurs aan de Global Glacier Victims List, een digitaal platform van Rice dat gesmolten of ernstig bedreigde gletsjers documenteert. Het project combineert klimaatwetenschap, sociale wetenschappen en verhalen uit de gemeenschap om een ​​snel verdwijnend deel van de cryosfeer van de aarde te herdenken.

De afgelopen vijf jaar waren de ergste voor gletsjers sinds ijsverlies wetenschappelijk is vastgelegd. We verliezen momenteel wereldwijd 273 miljard ton ijs per jaar, maar het gevoel bestaat dat zelfs deze duizelingwekkende verliezen niet voldoende zijn om de noodzakelijke klimaatactie te motiveren , aldus Boyer, hoogleraar antropologie en codirecteur van het Center for Coastal Futures and Adaptive Resilience, in een verklaring. Wij geloven dat de sociale wetenschappen hier kunnen samenwerken met glaciologen en klimaatwetenschappers om de betekenis van dit verlies te verklaren en hoeveel levens en gemeenschappen worden getroffen wanneer deze fantastische landschappen verdwijnen .

De publicatie markeert een zeldzame verschijning van sociale wetenschappers in Science , een tijdschrift dat zich voornamelijk richt op onderzoek in de natuurwetenschappen en de natuurwetenschappen. De auteurs stellen dat het aanpakken van de gevolgen van klimaatverandering niet alleen wetenschappelijke metingen vereist, maar ook cultureel begrip, publiek geheugen en collectieve actie.

Naarmate het gletsjerverlies toeneemt, nemen ook de sociale en emotionele reacties op veranderingen in het milieu toe , schrijven ze.

De Verenigde Naties hebben 2025 uitgeroepen tot het Internationale Jaar van het Gletsjerbehoud. Howe en Boyer benadrukken dat wereldwijde klimaatdoelen, zoals het beperken van de opwarming tot 1,5 graden Celsius boven het pre-industriële niveau, nog steeds een aanzienlijk deel van de gletsjers wereldwijd kunnen behouden en de erosie van ecosystemen, economieën en culturele levenswijzen die daarmee verbonden zijn, kunnen voorkomen.

De meeste mensen op aarde zullen nooit de kans krijgen om in de buurt van een gletsjer te komen, maar het verlies ervan raakt ons allemaal. We hebben nog steeds de kans om de helft van de resterende gletsjers ter wereld te behouden als we samenwerken, en wel onmiddellijk, zei Howe. We hebben zoveel verloren, maar er is nog zoveel te redden voor onszelf en toekomstige generaties – zij verdienen het om de pracht en betekenis van deze enorme ijsmassa's te kennen , concludeerde hij.

▲ Perseïden meteorenregen aan een gedeeltelijk bewolkte hemel boven Inyo National Forest in Bishop, Californië, in 2024. NASA-foto

Latijnse pers

Krant La Jornada, vrijdag 20 juni 2025, p. 6

Washington. De Perseïden-meteorenregen is een spektakel waar duizenden mensen reikhalzend naar uitkijken. De meteorenregen duurt van 17 juli tot 24 augustus en bereikt zijn hoogtepunt op 12 augustus.

Ze zullen overal aan de hemel met het blote oog zichtbaar zijn op het noordelijk halfrond. Deskundigen waarschuwen echter dat de maan in 2025 op dat moment erg helder zal zijn, wat de zichtbaarheid kan beperken.

Zij wijzen erop dat de schittering van deze ster de zichtbaarheid van zwakkere meteoren aanzienlijk kan verminderen.

Op hun hoogtepunt produceren de Perseïden ongeveer 100 meteoren per uur en behoren ze tot de meest productieve stromen vallende sterren, aldus de astronomische website StarWalk.

Zijn baan strekt zich uit door het sterrenbeeld Perseus, vandaar de naam. Binnen dit sterrenbeeld bevindt zich een punt, de radiant genaamd, van waaruit de meteoren lijken te komen. Hoe hoger de radiant komt, hoe meer sterren zichtbaar zullen zijn.

De beste jaren om dit vallende sterrenverschijnsel te observeren, vallen bovendien samen met nieuwe manen of maanfasen die de tweede helft van de nacht niet verstoren.

Het belangrijkste hemellichaam voor de Perseïden is de grote periodieke komeet 109P/Swift-Tuttle. Hoewel deze de aarde slechts eens in de 133 jaar nadert, is het mogelijk om deze meteorenregen waar te nemen omdat de planeet waarop wij leven jaarlijks het pad van de komeet kruist.

Ze worden ook wel de Tranen van Sint-Laurens genoemd, omdat ze plaatsvinden vlak bij de feestdag van de heilige, 10 augustus.