The Velvet Sundown: kunstmatige intelligentie componeert ook Spotify-hits.

Het debat over de grenzen van kunstmatige intelligentie (AI) speelt al een paar jaar, maar roept telkens weer nieuwe vragen op. Er wordt vaak beweerd dat er dingen zijn die technologie niet kan vervangen, alsof ze te menselijk zijn: kunst is daar één van. Maar wat betekent het om in 2025 kunstenaar te zijn?

De grenzen werden zeker verlegd na wat er onlangs gebeurde met The Velvet Sundown , een muziekband die door 1,1 miljoen mensen op Spotify wordt gevolgd en die toegaf volledig door kunstmatige intelligentie (AI) te zijn gegenereerd.

Binnen een paar weken na hun oprichting werd deze band met een jaren zeventig-esthetiek plotseling beroemd op Spotify, waar ze dit jaar al twee albums hebben uitgebracht. Het waren echter niet alleen de nummers die door AI werden gemaakt, maar ook de mensen die de band vormen, hun gezichten en zelfs hun ontstaansgeschiedenis.

Dit lijkt misschien overbodig, maar dat is het niet. AI beperkt zich niet langer tot het creëren van individuele acties – één liedje – maar gaat verder: het componeert werelden op maat om het succes van haar creaties te garanderen.

De Franse filosoof Éric Sadin voorzag enkele jaren geleden al dat kunstmatige intelligentie een nieuw regime van visie en interpretatie van de werkelijkheid zou vestigen, een proces waarvan de kunst zich bewust moet zijn om haar rol opnieuw uit te vinden. Hoe moeten we The Velvet Sundown vandaag de dag zien? Het is te pretentieus om het als een hedendaagse kunstenaar te presenteren, en toch sluit het zich niet af voor andere vragen. Is de aanleiding tot zijn ontstaan een artistiek feit op zich? Vervangt het tegelijkertijd een commercieel motief? En vooral: kunnen we het artistieke karakter ervan ontkennen als meer dan een miljoen mensen geraakt worden door zijn liedjes?

Kunstmatige intelligentie brengt ons terug bij een vraag die we al lang geleden hebben gesteld, maar die nu weer actueel is: wat is kunst, en wat maakt het tot kunst? Misschien is het tijd om minder te debatteren over de vraag of AI de mensheid kan vervangen, en meer over hoe de mensheid opnieuw gedefinieerd wordt in het licht van deze nieuwe vormen van creatie.