Patiënten zijn actieve deelnemers aan het behandelproces. Het is rendabel voor de gezondheid en het systeem.

• Patiënten zijn niet alleen passieve ontvangers van de gezondheidszorg, maar om behandelresultaten te bereiken, moeten ze actieve deelnemers zijn aan het proces.
• Medeverantwoordelijkheid van de patiënt heeft invloed op de therapietrouw
• Helaas volgt in Polen meer dan de helft van de patiënten met chronische ziekten de adviezen van hun arts niet op.
• Om de naleving te verbeteren zijn specifieke systeemoplossingen nodig
• Dit omvat het voorlichten van de patiënt, het vergroten van het bewustzijn over het doel van de voorgeschreven therapie en mogelijke bijwerkingen. Dit kan worden bereikt door teams: een arts, een onderwijskundig verpleegkundige, een diëtist en een psycholoog.
• Apothekers kunnen ook een belangrijke rol spelen in de voorlichting door uit te leggen hoe bepaalde medicijnen moeten worden ingenomen.
• De therapietrouw wordt ook verbeterd door gecombineerde therapieën, waarbij de patiënt meerdere ingrediënten in één tablet inneemt.
• Er zijn systematische veranderingen nodig, onder andere in de regelgeving rond vergoedingen en medicijnprogramma's.
• De deelnemers aan het Gezondheidsmarktdebat ‘Medeverantwoordelijkheid van de patiënt’ bespraken de noodzakelijke veranderingen op dit vlak.

Tot 50% van de patiënten met chronische ziekten in Polen volgt de aanbevelingen van de arts niet op. De therapietrouw hangt echter af van de effectiviteit van de behandeling. Vandaar de grote rol van de gedeelde verantwoordelijkheid van de patiënt voor het therapeutische proces. Dit vertaalt zich ook in de kwaliteit en duur van het leven van de patiënt, maar ook in de kosten voor de gezondheidszorg.

Wat kan er, zowel op systemisch als op individueel niveau, gedaan worden om de therapietrouw van patiënten daadwerkelijk te verbeteren?

Deskundigen probeerden deze vraag te beantwoorden tijdens een debat dat in juni werd georganiseerd door de redactie van Rynek Zdrowia.

Deelnemers benadrukten herhaaldelijk dat goede communicatie en educatie essentieel zijn.

Prof. Małgorzata Myśliwiec , hoofd van de afdeling en kliniek voor kindergeneeskunde, diabetologie en endocrinologie aan de Medische Universiteit van Gdansk, provinciaal adviseur op het gebied van pediatrische endocrinologie en diabetologie, stelde ondubbelzinnig dat "communicatie het allerbelangrijkste is, want als kennis niet wordt overgedragen, of niet zoals het zou moeten, dan leidt dit ertoe dat de patiënt de aanbevelingen niet opvolgt".

Daarom is het zo belangrijk om de patiënt uit te leggen waarom en hoe hij de therapie moet gebruiken. Deze voorlichting kan niet alleen door een arts worden gegeven, want bij chronische ziekten wordt de patiënt door teams begeleid, zodat hij ook kan rekenen op de hulp van een onderwijsverpleegkundige, diëtist of psycholoog.

Prof. Myśliwiec gaf het voorbeeld van diabetes, waarbij een onderwijsverpleegkundige verantwoordelijk is om aan de patiënt uit te leggen hoe het bloedglucosebewakingssysteem of de pomp werkt, een psycholoog - waarom het de moeite waard is om bepaalde medicijnen te gebruiken, een diëtist presenteert een voedingsplan en de effecten van de medicatie, bijvoorbeeld statines of insuline, moeten op een eenvoudige manier worden gepresenteerd door een arts, die ook de risico's uitlegt van het niet gebruiken van de aanbevolen medicijnen.

- In het geval van chronische ziekten moeten dit teams zijn die grote ondersteuning bieden, zo betoogde ze. Ze voegde eraan toe dat patiënten van alle leeftijden behoefte hebben aan voorlichting, maar in het geval van kinderen of ouderen geldt dit ook voor hun verzorgers en dierbaren.

- Individualisering is ook erg belangrijk. We moeten de patiënt leren kennen, merkte ze op.

Op zijn beurt gaf Prof. Piotr Dobrowolski, hoofd van de Onafhankelijke Lipidenkliniek van het Nationaal Instituut voor Cardiologie en plaatsvervangend hoofd van de afdeling Epidemiologie, Preventie van Hart- en Vaatziekten en Gezondheidsbevordering van het NIK-ard, provinciaal adviseur op het gebied van cardiologie voor de provincie Mazovië, toe dat educatie belangrijk is, maar niet alleen van de patiënt, omdat artsen vaak medeverantwoordelijk zijn voor het gebrek aan therapietrouw.

Volgens hem moeten artsen nadenken over het bereiken van een specifiek therapeutisch doel of het elimineren van risicofactoren.

- Helaas hebben we in Polen gefaald op het gebied van preventie (...). We behandelen nog steeds te vaak patiënten die we tien jaar geleden al hadden moeten behandelen, om cardiovasculaire risicofactoren te behandelen, niet complicaties, zei hij.

Hij voegde toe dat het testen van de patiënt op lipoproteïne, een marker die het risico op atherosclerose beïnvloedt en die niet met medicijnen kan worden verlaagd, de patiënt motiveert om andere risicofactoren die hij/zij kan beïnvloeden, uit te sluiten.

De fout, zoals professor Dobrowolski zei, is dat specialisaties gefragmenteerd zijn en artsen de patiënt niet holistisch benaderen. Hij betoogde dat het effect van de behandeling gewaardeerd moet worden; wanneer de patiënt het therapeutische doel bereikt, ontvangt de arts daarvoor een vergoeding. Zonder dit, zo wees hij erop, verwijzen huisartsen patiënten met slechte resultaten, bijvoorbeeld LDL, door naar een cardioloog, zonder te proberen de behandeling te starten en effect te bereiken.

Dr. Maria Libura , hoofd van de afdeling Medische Didactiek en Simulatie aan de Medische Faculteit van het Medisch Simulatiecentrum van de Universiteit van Ermland en Mazurië in Olsztyn, wees erop dat we ervan uitgaan dat het behandelproces kan worden beschreven als een soort contract tussen arts en patiënt en dat het behandelproces democratisch is, d.w.z. dat de patiënt als gelijkwaardige partner in het behandelproces de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor zijn of haar gezondheid op zich neemt. In het huidige zorgsysteem hebben we echter slechts elementen van gezamenlijke verantwoordelijkheid van de patiënt, zoals beperkingen op de BMI van de patiënt in sommige medicatieprogramma's.

- We hebben elementen van gedeelde verantwoordelijkheid, maar die werken wanneer we goed contact hebben met de arts, wanneer er een therapeutische relatie is - zei ze, eraan toevoegend dat dit zeer goede communicatie en direct contact vereist. Dit werkt goed in de kindergeneeskunde, maar slechter in de interne geneeskunde, waar de patiënt naar verschillende artsen gaat die hem niet kennen.

Ze gaf aan dat het ergste systemische probleem was dat de patiënt alleen werd gelaten met de voorgeschreven medicijnen. "Er zijn veel redenen voor het gebrek aan therapietrouw, maar een van de belangrijkste is de angst voor wat er gebeurt als ik deze medicijnen inneem", aldus Maria Libura, eraan toevoegend dat patiënten zich vooral richten op de mogelijke bijwerkingen.

- Artsen praten praktisch niet over bijwerkingen, ze leggen niet uit wat de risico's zijn van het innemen van het medicijn, welke bijwerkingen normaal zijn, welke voorbijgaan, welke zeer zeldzaam zijn en waar u zich geen zorgen over hoeft te maken, en wanneer u absoluut hulp moet zoeken als er een bijwerking optreedt, benadrukte ze.

Ondertussen moeten we ervan uitgaan dat het gezamenlijke belang van de patiënt en de arts de gezondheid van de patiënt is, maar het effect zal alleen merkbaar zijn wanneer de patiënt een partner is, en dit is mogelijk wanneer het team de patiënt goed voorlicht. De patiënt moet de balans tussen risico's en voordelen begrijpen, en dit is mogelijk dankzij goede communicatie.

Bernard Waśko, directeur van het Nationaal Instituut voor Volksgezondheid PZH - Nationaal Onderzoeksinstituut, vestigde de aandacht op de rol van het staatsmodel en het gevoel dat als de staat ons iets biedt, wij ook iets terug moeten geven.

Uit het laatste rapport van het instituut blijkt volgens hem onder meer in hoeverre wij, als het om onze gezondheid gaat, afhankelijk zijn van de omgeving waarin wij leven en hoe de gezondheidszorg is georganiseerd.

- Laten we ons concentreren op wat er gebeurt vóórdat de patiënt naar de dokter komt. We hebben een beperkte verantwoordelijkheid die begint in de spreekkamer. Vóór de spreekkamer is er een enorme ruimte aan activiteiten die bereikt moeten worden (…) - zo stelde hij.

Hij voegde eraan toe: "Polen heeft twee keer zoveel potentieel als het gaat om het aantal sterfgevallen dat kan worden voorkomen door preventieve maatregelen dan door interventionele geneeskunde." Deze discrepantie bestaat volgens hem in alle EU-landen, maar in Polen is deze relatief groot en vereist dus aandacht. Het zal niet mogelijk zijn dit probleem op te lossen zonder een houding van gedeelde verantwoordelijkheid te ontwikkelen.

Helaas – zoals hij in Polen zei – vertaalt gebrek aan vertrouwen in de overheid zich in gebrek aan vertrouwen in de gezondheidszorg. En omgekeerd werkt het ook.

Volgens Prof. Piotr Dobrowolski is Polen er al klaar voor om onnodige sterfgevallen te elimineren, omdat er in het kader van het Nationale Programma voor Hart- en Vaatziekten een 10 voor het hart is voorbereid, die nog moet worden "gekoppeld" aan de internetaccount van de patiënt.

- Ieder van ons burgers heeft grote macht, want 6 van de 10 factoren voor het hart zijn afhankelijk van ons, niet van medicijnen of artsen, legde hij uit. Dankzij de app ontvangt elke burger korte en concrete berichten over wat hij of zij voor zijn of haar gezondheid kan doen.

Omdat naleving kosten met zich meebrengt voor de gezondheidszorg, is dit onderwerp ook van belang voor het Nationaal Gezondheidsfonds als betaler.

- We hebben naar veel aandoeningen gekeken om te zien of de patiënt de recepten invult (...) en er was zoveel aandacht voor dat deze informatie ook de artsen die deze patiënten behandelen zou moeten bereiken, aldus Filip Urbański , directeur van de afdeling Analyse, Kwaliteitsbewaking en Optimalisatie van Diensten van het Nationaal Gezondheidsfonds. Hij voegde eraan toe dat CeZ momenteel een project uitvoert om e-profielen van patiënten te verzamelen om dergelijke informatie over elke patiënt te verstrekken.

Vijf jaar geleden voerde het Nationale Gezondheidsfonds op zijn beurt een project op dit gebied uit: 40 eerstelijnsgezondheidszorginstellingen kregen informatie over 360 patiënten die een behandeling voor diabetes ondergingen en waarvan de gegevens aangaven dat zij geen medicijnen meer kochten.

- We ontvingen feedback van 265 patiënten, van wie 60% de behandeling stopzette, waarvan de helft na overleg met een arts overstapte, bijvoorbeeld naar een andere therapie. Aan de andere kant liet 30% de NFZ-arts weten dat de medicijnen op waren en dat ze deze direct zouden bestellen. De helft stemde in met een aanvullend consult met een arts of het uitschrijven van een e-recept.

Zoals Urbański inschatte, "bestaat de mogelijkheid om dergelijke informatie te gebruiken".

Prof. Piotr Dobrowolski benadrukte dat het niet alleen de hoogte van een risicofactor is die van belang is, maar ook de duur van de blootstelling. Daarom is het de moeite waard om interventies bij jongere populaties te starten, omdat dit zich vertaalt in minder cardiovasculaire complicaties.

- Wat we bij hypertensie hebben aangetoond, is dat 65% van de patiënten jonger dan 30 jaar de behandeling na 12 maanden vanaf het begin van de behandeling stopzette (...). Misschien moeten we bij hen beginnen om de groep te identificeren die geen medicatie gebruikt. Hoe complexer de therapie, hoe lager de naleving van de aanbevelingen, benadrukte hij.

Adjunct-directeur van de afdeling Geneesmiddelenbeleid en Farmacie van het Ministerie van Volksgezondheid, Mateusz Oczkowski, gaf toe dat het ook bij de vergoeding van geneesmiddelen van groot belang is of de therapeutische aanbevelingen door patiënten worden opgevolgd, omdat "de meeste technologieën die in het Poolse vergoedingssysteem voorkomen, dure technologieën zijn, innovatieve geneesmiddelen in geneesmiddelenprogramma's. Hierin geldt een hoog therapieregime, in tegenstelling tot in een apotheek."

De omvang van de behandeling is echter anders: 300.000 patiënten worden behandeld in medicijnprogramma's en 20,5 miljoen mensen in apotheken.

- In medicijnprogramma's is er geen andere optie dan de effectiviteit van de behandeling van de patiënt te meten en de patiënt te verplichten het regime te volgen en het medicijn in het centrum toe te dienen, zei hij. Zoals hij zich herinnerde, bevat elk programma een bepaling dat als de patiënt niet met de arts meewerkt, hij van het programma wordt uitgesloten.

Hij legde ook uit dat elk medicijnprogramma en elke therapie een andere specificiteit heeft. Soms wordt een therapie stopgezet als het "lastig" is voor de patiënt die elke twee weken moet komen, terwijl er bijvoorbeeld een alternatieve therapie is die elke maand of elke twee maanden wordt toegediend.

Hij vestigde de aandacht op de toenemende tendens in medicijnprogramma's om medicijnen aan patiënten thuis voor te schrijven.

- Die mogelijkheid bestaat zelfs al voor zes maanden. En daar zit een groot probleem, zei Mateusz Oczkowski.

- Daarom gaan we richting een revolutie en creëren we een recept van categorie 4 en voegen we een nieuwe definitie toe van een recept voor klinische behandeling. De patiënt zou zo'n recept ontvangen en in een open apotheek laten invullen, maar de regeling zou compleet anders zijn, omdat de patiënt slechts één verpakking zou mogen hebben. Het is niet zoals nu in een apotheek, waar de patiënt een onbeperkte voorraad kan kopen. In Polen hebben we een model van medicijnhamsteren gecreëerd en daar willen we volledig van afstappen. Zelfs in het 360-dagenreceptmodel, omdat er geen rechtvaardiging is voor de patiënt om zo'n grote voorraad medicijnen thuis te hebben, omdat dit de beschikbaarheid beïnvloedt - aldus de directeur van het ministerie van Volksgezondheid.

Volgens hem is de afdeling drugsbeleid ook verantwoordelijk voor het "wegnemen van de financiële barrière" , wat van groot belang is als het gaat om therapietrouw.

Hij herinnerde eraan dat er in 2023 een grote verandering was in de omvang van de eigen bijdrage voor medicijnen door patiënten, omdat 96% van de medicijnen voor senioren op de lijst met gratis therapieën voor hen stond. - Heeft dit de therapietrouw beïnvloed? Nee, patiënten nemen deze medicijnen nog steeds niet, want we doen niets als de patiënt niet de wil heeft om behandeld te worden, zei hij. In de tussentijd heeft dit er nog meer toe geleid dat patiënten medicijnen "hamsteren".

Zoals hij zei: "Er is nog een barrière die dit jaar zal worden doorbroken, en dat is de mogelijkheid om hetzelfde recept in meerdere apotheken te laten klaarmaken."

Hij wees erop dat deze oplossingen onder andere zouden resulteren in meer financiële liquiditeit voor het Nationaal Gezondheidsfonds, maar ook in een betere toegang van patiënten tot therapie.

- Wat doen we nog meer? Met de wijziging van de Vergoedingswet introduceren we een nieuw traject voor complexe therapieën. Meerdere stoffen in één tablet. Voor hen zal er geen dergelijk veeleisend traject zijn, zo liet hij weten. Als monotherapieën al in Polen worden vergoed, zal het bedrijf in het geval van complexe therapieën die ze gebruiken een reguliere aanvraag indienen en een vergoeding van 3.000 PLN betalen. Dit zal niet worden beoordeeld door de AOTMiT en de implementatiekosten zullen veel lager uitvallen.

- Combinatietherapieën volgens AOTMiT leverden doorgaans besparingen op, voegde hij eraan toe. Het tweede voordeel van een dergelijke oplossing is een betere therapietrouw, omdat patiënten liever één tablet innemen dan meerdere.

- Wat te doen met het monitoren en verbeteren van de therapietrouw in de apotheek? Ook hier hebben we een idee. De wijziging van de vergoedingswet bevat een bepaling om aanvullende informatie in de vergoedingsaankondiging op te nemen, zoals het aantal verpakkingen waar de patiënt recht op heeft, de therapieduur voor de patiënt, de arts die een bepaald product mag voorschrijven en waarschijnlijk ook de therapietrouw bij dure therapieën, zo kondigde hij aan.

- Dit is een veelvoorkomende barrière. Hier is een voorbeeld van obesitasmedicijnen. Wat heb je eraan om een ​​restitutieaanvraag in te dienen voor een obesitasmedicijn als er geen eisen worden gesteld aan de behandeling van een obesitaspatiënt? Een patiënt die een medicijn voor enkele duizenden złoty's krijgt, wordt aan zijn lot overgelaten. Volgens de aanvrager willen we hem niet eens disciplineren om specifieke kilo's in een specifieke tijdseenheid af te vallen. En zonder de mogelijkheid om dergelijke informatie in te voeren, kunnen we dergelijke therapieën niet implementeren, aldus Mateusz Oczkowski.

Volgens hem kunnen we met dergelijke oplossingen de therapietrouw verbeteren, maar kunnen we niets doen aan het gebrek aan wilskracht van de patiënt.

- En soms beseft de patiënt niet dat hij ongelooflijk veel profijt heeft van dit zorgstelsel. Ik noem ze een vergoedingenmiljonair, omdat ze zoveel therapieën en behandeltrajecten ondergaan dat ze de staat een miljoen zloty kosten. Er zijn veel van zulke patiënten. Zijn sociale solidariteit zou tot uiting moeten komen in het feit dat hij zijn medicijnen regelmatig inneemt. En we moeten patiënten daarvan bewust maken, aldus Mateusz Oczkowski.

Hij voegde eraan toe dat er eisen aan patiënten moeten worden gesteld en dat dit in heel Europa het geval is.

Hij wees er ook op dat artsen patiënten niet vragen of ze een bepaalde therapie kunnen betalen en of financiële belemmeringen hen ervan weerhouden de therapie te staken.

- Het is niet per se nodig om altijd voor de duurste therapieën te kiezen. Want als we de keuze hebben: een patiënt die alle medicijnen slikt en een patiënt die helemaal niets slikt, dan denk ik dat we in het voordeel zijn als de patiënt alles slikt.

Prof. Piotr Dobrowolski gaf toe dat hij patiënten in het B101-programma, het behandelprogramma voor hypercholesterolemie , informeert over de kosten van de therapie en hoeveel de overheid voor een bepaalde behandeling betaalt. Maar patiënten die zelf ervaren dat de therapie werkt en dat hun ziekte niet verder verergert, volgen de aanbevelingen beter op.

Therapietrouw is een factor waar AOTMiT ook rekening mee houdt. Dr. n.med. Marta Słomka , hoofd van de afdeling Integratie van Health Technology Assessment Processen bij AOTMiT, herinnerde eraan dat er momenteel drie aanvragen voor vergoeding in behandeling zijn voor de verlenging van het B101-programma.

- We kijken naar de richting waarin dit programma moet worden uitgebreid, of de aanvragen voor vergoeding voldoen aan de eisen (…) We proberen de oorzaak van de gebrekkige naleving te achterhalen, of het meer te wijten is aan bijwerkingen (…) of dat er een andere basis is - zei ze.

Ze voegde eraan toe dat hoe meer naleving van basistherapieën plaatsvindt, hoe minder dure medicijnen nodig zijn.

Ze verwees ook naar het idee om te betalen voor het effect. Ze gaf toe dat het de moeite waard is en dat deze oplossing al begint te werken, bijvoorbeeld in het KOS Zawał-programma. "We kunnen in het systeem zien hoeveel patiënten een positieve verandering in hun cholesterolwaarden hebben bereikt", stelde ze, en voegde eraan toe dat instanties willen dat patiënten een dergelijk effect bereiken, omdat dit gepaard gaat met een financiële bonus voor de centra.

- Wat de vergoeding van geneesmiddelen betreft, vragen instanties die analyses indienen ook om therapietrouw of compliance, omdat het zowel de patiënt als het systeem ten goede komt wanneer de patiënt goed wordt behandeld. En daar houden we ook rekening mee. Vooral bij gecombineerde therapieën in de cardiologie is het van groot belang dat instanties aantonen dat hun therapie de therapietrouw verbetert. Dit wordt ook meegenomen in de aanbevelingen van de president van het Agentschap, gaf Marta Słomka toe.

Dit toont aan dat therapietrouw een systeem van communicerende vaten is. Een ander onderdeel daarvan is farmacie en farmaceutische zorg.

Marcin Repelewicz , M.Pharm., voorzitter van de Farmaceutische Raad van het District Neder-Silezië en secretaris van de Hoge Farmaceutische Raad, gaf toe dat apothekers al deze problemen door een lens bekijken.

- We zien patiënten die niet behandeld willen worden, maar naar de dokter gaan omdat hun vrouw dat zei (...), we zien dat de patiënt vaak de mogelijkheid heeft om een ​​kort gesprek met de arts te voeren in een andere taal. Medische taal is een moeilijke taal en vaak weet de patiënt die de praktijk verlaat, verschillende voorgeschreven therapieën krijgt, niet precies hoe hij die moet gebruiken, waarom hij ze moet gebruiken, wat het effect zou moeten zijn en waarom de therapie, ondanks het effect, moet worden voortgezet. Aan de andere kant geeft de patiënt, nadat hij zijn cholesterol- of lipidenniveau op het verwachte niveau heeft gebracht, vaak aan dat hij al genezen is en stopt hij uit zichzelf met het innemen van de medicijnen - zo meldde hij.

Hij wees ook op de financiële barrière. - Veel patiënten komen naar de apotheek en vragen om gratis medicijnen, maar als het om andere medicijnen gaat, zeggen ze: ik denk erover na en dan komen ze niet meer terug voor deze medicijnen, - gaf hij toe.

Hij voegde eraan toe dat sommige mensen het medicijn al opgeven nadat ze de bijsluiter hebben gelezen en alleen nog maar letten op de mogelijke bijwerkingen.

Hij benadrukte het belang van farmaceutische zorg en overleg met een apotheker in het geval van een nieuw medicijn in de behandeling van een patiënt, om uit te leggen waar het medicijn voor dient.

- De naleving van de aanbevelingen is dan 3 tot 4 keer beter dan wanneer de patiënt aan zijn lot wordt overgelaten, zo betoogde hij.

Zoals hij eraan toevoegde, is een patiënt die slecht behandeld wordt een grotere kostenpost voor het hele zorgsysteem dan wanneer de therapie goed beheerd wordt, de medicatie correct is ingesteld en de patiënt de aanbevelingen opvolgt. Wanneer patiënten alleen een recept krijgen, zonder uitleg over hoe ze een bepaalde therapie moeten gebruiken, kopen ze het medicijn vaak wel, maar gebruiken ze het verkeerd.

Prof. Małgorzata Myśliwiec concludeerde dat het potentieel van apothekers op dit gebied onbenut blijft, ook bij consulten met een apotheker in een ziekenhuis, waar de patiënt vaak met een handvol nieuwe medicijnen naar huis gaat.

Magdalena Kołodziej , voorzitter van de stichting MY PATIENTS , benadrukte dat patiënten ondersteuning van verschillende kanten nodig hebben, omdat ze niet weten wat ze met de bijsluiter moeten doen en wat de risico's zijn als ze hun medicijnen niet innemen. Daarom zijn de teams die de patiënt behandelen, verpleegkundigen en coördinatoren die adviseren waar ze informatie kunnen vinden en waar ze terechtkunnen, zo belangrijk.

Alleen een bewuste en goed opgeleide patiënt kan een grotere verantwoordelijkheid op zich nemen, zei ze. Tegelijkertijd wees ze erop dat jongere patiënten minder snel aanbevelingen opvolgen en dat er daarom anders met hen moet worden gesproken en dat hun voorlichting eerder moet beginnen.

Senator Beata Małecka-Libera , voorzitter van de Senaatscommissie voor Gezondheid, zei dat het onderwerp naleving de laatste tijd steeds meer ter sprake komt.

Volgens haar is voorlichting hierbij het allerbelangrijkste, want zonder patiëntenbewustzijn zullen zelfs de beste bewakingsapparatuur en medicijnkits geen succes opleveren. Ze pleitte voor verplichte gezondheidsvoorlichting op scholen.

- We hebben veel problemen op te lossen en dit is het soort werk dat veel verschillende vakgebieden zal moeten combineren, om zo specifieke zaken te kunnen bieden die het ministerie van Volksgezondheid en het Nationaal Fonds voor de Gezondheidszorg moeten beoordelen en accepteren, kondigde ze aan. Ze meldde dat ze in het lopende jaar van de gezondheidsvoorlichting in de Senaat (…) een team voor de naleving heeft aangesteld. Ze voegde eraan toe dat dit team al is samengesteld en dat er nu een team van experts wordt samengesteld.

Belangrijk is dat de gesprekken van het team plaatsvinden in samenwerking met de viceminister van Volksgezondheid, zodat de oplossingen rechtstreeks bij de besluitvormers terechtkomen. Het team zal eind oktober de eerste aannames ontwikkelen en eind dit jaar voorstellen voor specifieke systemische oplossingen.

Debatpartners:

Auteursrechtelijk beschermd materiaal: de regels voor herdruk staan ​​vermeld in de regelgeving .