Er is aangetoond dat muizen eerste hulp kunnen verlenen bij reanimatie

Uit een nieuw onderzoek is gebleken dat muizen een verrassend gedrag vertonen waarbij ze andere bewusteloze knaagdieren van hun eigen soort proberen te 'reanimeren'. Volgens de wetenschappers suggereren deze experimentele observaties dat het instinct om anderen in nood te helpen diepgeworteld is in ons zoogdierenerfgoed.

Tijdens de experimenten merkten de wetenschappers dat hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor onwillekeurige functies en hormonale signalen, werden geactiveerd. Volgens de auteurs spelen deze gebieden een cruciale rol bij het uitvoeren van reanimatie. Hoewel de handelingen van muizen gekarakteriseerd kunnen worden als 'eerste hulp', verschillen hun methoden aanzienlijk van die van mensen: in plaats van de gebruikelijke routinehandelingen die mensen gewend zijn, gebruiken knaagdieren meer fysieke en agressieve technieken. Een effectieve techniek die tijdens het experiment werd ontdekt, was het uitrekken van de tongen van hun kameraden. Wetenschappers hebben aangetoond dat dit helpt om de luchtwegen te verwijden en het herstel te versnellen.

Vergelijkbaar reddingsgedrag is eerder waargenomen bij zoogdieren met een groot brein, zoals dolfijnen en olifanten. Bij kleinere zoogdieren is het echter nog niet gedetailleerd bestudeerd. Uit het onderzoek bleek dat muizen geneigd zijn anderen te helpen, maar dat hun acties mogelijk voortkomen uit een persoonlijke band met mensen in nood. Ze proberen namelijk vaker bekende muizen te reanimeren.

Met behulp van verschillende experimentele scenario's plaatsten de onderzoekers dode of onbeweeglijke knaagdieren, waaronder zowel bekende als onbekende soortgenoten, in kooien. Uit deze observaties bleek dat muizen in 50 procent van de gevallen probeerden hun tong uit de mond van hun roerloze verwanten te trekken.

Fysioloog Li Zhang beschrijft het proces en merkt op dat de muizen begonnen met het verkennen en besnuffelen van hun partners, en dat ze daarna overgingen op intensievere fysieke interacties, waaronder het uitstrekken van de tong. Opgemerkt dient te worden dat dergelijke reddingsoperaties alleen werden uitgevoerd bij personen die daadwerkelijk 'dood' waren of zich in een toestand van bewusteloosheid bevonden, maar niet bij slapende personen.

Neurowetenschappers vestigden ook de aandacht op hun bevindingen over de manier waarop bepaalde hersengebieden worden geactiveerd als reactie op handelingen die kunnen worden beschouwd als 'eerste hulp'. Veranderingen in de activiteit van de mediale amygdala duiden op een specifiek mechanisme voor kritische reacties op reële bedreigingen, dat verschilt van de reacties die worden waargenomen bij interacties met gestreste dieren.

Het is bekend dat oxytocine, ook wel het 'liefdeshormoon' genoemd, ook actief werd vrijgegeven in de paraventriculaire kern van muizen die probeerden hun soortgenoten te reanimeren. Dit hormoon speelt een belangrijke rol bij sociale binding en verzorging. Dit onderstreept het belang van interacties op het niveau van interpersoonlijke relaties, zelfs in het dierenrijk.

De resultaten van dit onderzoek bevestigen dat de drang om anderen te helpen onder stress niet alleen menselijk is, maar ook kenmerkend voor veel andere diersoorten, waaronder muizen. Neurowetenschappers William Sheeran en Zoe Donaldson benadrukken dat deze bevindingen de traditionele ideeën over hoe diepgeworteld verzorgingsinstincten in het dierenrijk zijn, ter discussie stellen. Dit biedt ruimte voor een nieuwe richting voor verder onderzoek.