Zagrożony gatunek żab na drodze do odbudowy w Albercie

Jeden z najbardziej zagrożonych gatunków płazów w Albercie powraca do łask.

Rząd prowincji Alberta poinformował, że wysiłki podejmowane przez prowincje w celu zwiększenia populacji żaby lamparciej odniosły sukces w tworzeniu nowych, samowystarczalnych populacji.

Żaba lamparcie północne, która od 2004 roku znajduje się na liście gatunków zagrożonych w Albercie, była niegdyś stosunkowo pospolita w dużej części prowincji. Znaczny spadek populacji, odnotowany po raz pierwszy w latach 70. i 80. XX wieku, sprawił, że żaba stała się przedmiotem kampanii ochronnych.

Brett Boukall, biolog zajmujący się gatunkami zagrożonymi wyginięciem w prowincji, powiedział, że działania mające na celu reintrodukcję skupiają się na przenoszeniu żab lub wypuszczaniu jaj na nowe obszary w celu tworzenia nowych populacji.

„Kiedy po raz pierwszy podjęto działania mające na celu translokację, populacja północnych żab lamparcie w tej prowincji nie wyglądała najlepiej” – powiedział.

„Od tego czasu udało nam się stwierdzić, że zasięg występowania jest szerszy, a populacje są rozproszone po południowej części prowincji”.

Reintrodukcja zakończyła się sukcesem w Battle River, Kinbrook Island Provincial Park, Beauvais Lake Provincial Park, Grainger i Wyndham-Carseland Provincial Park, a biolodzy potwierdzili obecność samowystarczalnych populacji północnej żaby lamparciej w tych miejscach.

„Przenoszenie jaj okazało się bardzo skuteczne, jeśli chodzi o możliwość tworzenia nowych populacji żab lamparciej północnej na różnych odcinkach ich dawnego zasięgu” – powiedział Boukall.

Udane ponowne wprowadzanie żab, w połączeniu z istniejącymi populacjami żaby lamparciej północnej, naturalnie występującymi w innych częściach Alberty, oznacza, że ​​prowincja na razie nie będzie musiała wprowadzać większych populacji.

W latach 2007–2010 oraz 2013–2014 w ramach programu translokacji wprowadzono łącznie 163 880 kijanek.

„Rosnąca zrównoważoność, którą obserwujemy u północnych żab lamparciej i ich rozmieszczenia, może pozwolić nam zacząć mówić: cóż, nasza populacja się odbudowuje” – powiedział Boukall.

Dlaczego tak wiele żab rechotało?

Jak powiedział Boukall, prowincja nie potwierdziła jeszcze, jaka jest przyczyna gwałtownego spadku populacji niegdyś powszechnej północnej żaby lamparciej.

Cynthia Paszkowski, emerytowana profesor ekologii na Uniwersytecie Alberty, powiedziała, że ​​jeśli chodzi o spadek populacji płazów, istnieje „wiele niezbitych dowodów”, które należy wziąć pod uwagę.

„Istnieje wiele wyjaśnień tego zjawiska, jednym z nich jest to, że w niektórych siedliskach przyczyną są pestycydy, herbicydy i substancje chemiczne znajdujące się w środowisku” – powiedziała.

Zwróciła uwagę na inne czynniki, takie jak choroby, zniszczenie siedlisk i zarybianie północnych siedlisk żaby lamparciej, w których wcześniej nie było ryb, co prowadziło do ograniczenia ilości tlenu w wodzie.

Czynniki te mogą powodować wahania w populacjach płazów w Ameryce Północnej – powiedział Paszkowski.

„Co ciekawe, w Ameryce Północnej jest wiele obszarów, gdzie żaba lamparciej odrodziła się po tych historycznych spadkach” – powiedziała. „Ale w Albercie tak naprawdę nie, dlatego władze prowincji starają się ją ponownie wprowadzić na obszary, gdzie ich zdaniem wciąż istnieją odpowiednie siedliska”.

Paszkowski powiedział, że zaletą programu reintrodukcji jest dostępność odpowiednich siedlisk na historycznym obszarze występowania żaby.

Wskazała na trzy elementy niezbędne żabom do utworzenia skutecznych, samowystarczalnych populacji: środowisko rozrodcze, środowisko zimowania oraz środowisko lądowe będące miejscem żerowania.

W Albercie żyje osiem gatunków żab: ropucha północna, ropucha kolumbijska, żaba lamparcie północne i żaba drzewna, a także ropucha kanadyjska, ropucha Wielkich Równin, ropucha ziemna i ropucha zachodnia.