Zmarł dziennikarz Hikmet Çetinkaya
Smutne wieści dotarły do nas od Hikmeta Çetinkaya, jednego z czołowych dziennikarzy tureckiej prasy. Çetinkaya, dziennikarz gazety Cumhuriyet, zmarł w szpitalu, w którym był leczony.
Dziennikarka Çetinkaya, która od pewnego czasu zmagała się z problemami zdrowotnymi, została dziś zaintubowana.
Stowarzyszenie Dziennikarzy Tureckich (TGC) opublikowało kondolencje po śmierci Çetinkaya.
W wiadomości napisano: „Jesteśmy głęboko zasmuceni stratą naszego członka, dziennikarza i autora Hikmeta Çetinkaya, który przez wiele lat z powodzeniem służył dziennikarstwu. Składamy kondolencje rodzinie naszego kolegi i naszej społeczności prasowej”.
KIM JEST HIKMET CETINKAYA?
Urodził się w Edremit w 1942 roku. Ukończył szkołę średnią w Manisa Boys High School. Swoją karierę rozpoczął w Cumhuriyet Newspaper w 1966 roku. Przez wiele lat pracował jako reporter i autor wywiadów w Cumhuriyet Newspaper. Był felietonistą od 1988 roku. Przez pewien czas był przedstawicielem gazety w Izmirze. W latach 1992-2000 kontynuował swoją pracę jako General Publishing Coordinator w Cumhuriyet Newspaper.
Opublikował 36 książek. Niektóre z jego książek to: Ulica zakochanych kobiet, idź do domu, Gęsi barona religii, Rynek szariatu, Adres miłości jest niepewny, Poyraz twoich oczu, Południowo-wschodnia rzeczywistość: Necla, Gniew Daca, Od Troi do Jonii: Geografia mitologicznych miłości, Kobiety, deszcz i ptaki, Ciemna strona reakcjonizmu: Od Osamy bin Ladena do tygrysów, Incydent w Kubilaju i obozy sekt, Kurdyjska karta atutowa USA i dzieci Bagdadu, Trzej świadkowie naszej ery: Hıfzı Veldet Velidedeoğlu, Muzaffer İzgü i Samim Kocagöz, Wiek śmierci róży, Od 68 do 78: Bolesne lata oblężonych ulic, Diabelski trójkąt Turcji: Polityka sekt-handlu, Wilk w owczej skórze Ubrania: Sekta-handel-polityka, Dzieci Sorosa, Amerykańscy muzycy, Bigot i żongler, Rewolucje Atatürka i oblężenie religijne.
Çetinkaya, która jest mężatką i ma trzy córki, otrzymała nagrodę Burhan Felek Press Service Award za rok 2014. Çetinkaya posiada również stałą legitymację prasową.
Źródło: Centrum informacyjne
Tele1
