Yapay zeka sayesinde epigraflara yeni bir soluk geldi

Aynı konu hakkında:

Yapay zekâ sayesinde, hatta daha da iyisi, hümanist kültür ve teknolojik araştırmanın verimli bir şekilde birleşmesi (yurtdışından bahsediyorum) sayesinde klasik çalışmalar için olağanüstü bir gelişme dönemi. Geçtiğimiz hafta Nature dergisi, iki yüz binden fazla bilinen örnekten oluşan bir veritabanından yararlanarak Latince epigraflardaki boşlukların yeniden yapılandırılmasını sağlayan bir yapay zekâ olan Aeneas'a büyük önem verdi; bu, hiçbir insan uzmanının takip edemeyeceği bir kütle . 2022'de aynı dergi, kapağında Yunanca epigraflara adanmış ve Nottingham Üniversitesi, Oxford ve Google'ın Deep Mind ortaklığıyla aynı ekip tarafından tasarlanan benzer bir yapay zekâya yer verdi; bir zamanlar müzelerin en tozlu köşelerine hapsolduğu düşünülen bir bilim için dikkate değer bir başarı. The Guardian'a konuşan Aeneas'ı tasarlayan klasikçi Thea Sommerschield, yapay zekanın, geçmişin unutulmuş toplumsal gruplarına, binlerce yıldır bize ulaşan ve galipler tarafından yazılan bir tarihe tanıklık eden kitapların üretimine erişimi olmayan alt sınıflara ses vermedeki önemini vurguladı.

Ancak epigraflar konusunda daha fazla insan konuşma hakkına sahipti ve yapay zeka sayesinde, aksi takdirde kaybolacak olan Latinliğin sözcüksel ve kavramsal nüanslarını doğru bir şekilde araştırabiliyoruz. Bence yapay zeka ile yazılı üretim arasındaki ilişkinin temel bir yönünü de kavradı. Eğer Aeneas Latin epigrafisinde muazzam bir ilerleme sağlayabildiyse, bu tam da epigrafların eğitimsiz ve her şeyden önce yaratıcı olmayan sınıflar tarafından bile sipariş edilmesi sayesindeydi; benzer şekilde, örneğin, iki bin yıl içinde, yapay zeka sosyal medyada paylaştıklarımızı kolayca yeniden yapılandırabilecek, çünkü bunu yapmak için dahi olmaya gerek yok; kendimizi mekanik olarak tekrarlanabilir klişelerle sınırlandırıyoruz . Bir amatörün yazdığı şey, ister bir epigraf ister bir hikaye üzerine bir yorum olsun, yapay zekanın doğrudan yazabileceği şeydir. Ancak Yapay Zeka'nın Poetika'nın ikinci kitabı veya Satyricon'daki boşluklar gibi orijinal bir eserin eksik kısımlarını yeniden oluşturması imkânsızdır; çünkü Aristoteles ve Petronius yazar olmayanların geniş sınıfına ait değillerdi.

Bu konular hakkında daha fazlası: