Katolik Olmayan Uygulayıcı

Dindar olmayan bir Katolik olmak çelişkili görünebilir. İnanmadığınız bir inancı nasıl yaşayabilirsiniz? Bir dinin dogmalarını kabul etmeden, Tanrı'ya inanmadan, o dinin geleneklerini nasıl yaşayabilirsiniz? Fakat belki de bu görünürdeki çelişki aslında yeni bir maneviyat biçimini ortaya koyuyor: Etiği inançtan, eylemi de bağlılıktan üstün tutan bir biçim.

"Dindar olmayan Katolik olmak", Katolikliğin temel değerlerini, yani Yeni Ahit'ten kaynaklanan değerleri, yaşamın yol gösterici ilkeleri olarak benimsemek anlamına gelir: şefkat, sosyal adalet, insan onuru, başkalarını kabul etme, bağışlama ve her şeyden önce komşuya sevgi. Bu değerlerin dönüştürücü gücünü fark etmek için doğaüstü güçlere inanmak gerekmiyor. Sadece insanlığa, bir arada yaşamaya ve daha adil bir dünyanın aciliyetine inanın.

Papa Francis, son yıllarda Hıristiyan ahlakı ile laik vicdan arasındaki bu birleşmede merkezi bir figür haline geldi. Kilise söylemini yoksullar, mülteciler, iklim krizi, çevreler ve unutulmuşlar üzerine yeniden odaklayarak Francis, somut jestlerle uygulanan bir inanca ses verdi; hatta artık kuruma veya Tanrı'ya inanmayanlar tarafından bile. Onun örneği, birçok inanmayana, bir din olarak değil, dünyada bir varoluş biçimi olarak Hıristiyan ilkelerine göre yaşama konusunda cesaret verdi.

Francis, Kilise dışında bile eylemlerle derin bir Hıristiyan olmanın mümkün olduğunu gösterdi. İnananlar ile inanmayanlar arasındaki engelleri yıkarak, hümanizmin, dayanışmanın ve toplumsal adaletin gerçek ibadet olduğu ortak bir alan yarattı. Kendisinden yüz çeviren birçok kişi, onda bir ümit kaynağı ve bir ahlak örneği buldu. Çünkü cennete inanıyorlar diye değil, dünyayı değiştirmek istiyorlar diye.

İşte bu umutla Papa XIV. Leo'nun papalık döneminin başlangıcını kutluyoruz. Francis'in mirasını nasıl sürdüreceğini bilsin: Açık kapılı, dogmalardan çok ötekileştirilmişlere yakın, cinsel ahlaktan çok yoksullarla ilgilenen, sunaklarda olmaktan çok dünyada aktif olan bir Kilise. Katolik olmayan uygulayıcılara da ilham veren bu ruhun, iman olmadan, fakat derin bir ahlaki inançla Mesih'in mesajını yaşayanlara da canlı tutulmasını dileriz.

Sonuç olarak, belki de zamanımızın maneviyatı bu verimli paradoksta yatmaktadır: İsa'ya tapınmadan O'nu takip etmek, mucizelere inanmadan İncil'i yaşamak, sonsuz ödül beklemeden ortak iyilik için hareket etmek. Çünkü İsa'nın da öğrettiği gibi, "Onları meyvelerinden tanıyacaksınız." Ve ağaçlarda yetişen ve kendilerine Katolik demeyen birçok Hıristiyan meyvesi var.