Serenay Sarıkaya przerwała milczenie Ayşe Barım w swoim świątecznym przesłaniu!

Aktorka Serenay Sarıkaya po raz pierwszy przerwała milczenie po aresztowaniu jej menedżerki Ayşe Barım pod zarzutem, że była organizatorką protestów w parku Gezi. Sarıkaya, która od dawna jest znana z odrzucania projektów, poruszyła swoich fanów i wylała swoje serce w emocjonalnym poście na Eid al-Adha.

W poście zamieszczonym na swoim koncie w mediach społecznościowych Sarıkaya opisała zarówno swoje więzi z rodziną, jak i emocjonalny zamęt, w jakim się znalazła. Powiedziała: „Jestem zła, ale was wszystkich przytulam” i podzieliła się swoim świątecznym przesłaniem w następujący sposób:

„Jak podczas każdego święta, również podczas tego święta najpierw się ubrałam i przygotowałam. Moja mama traktuje piękno i zadbany wygląd bardzo poważnie, szczególnie podczas wizyt u babci. Potem zaczęłam dzień od zadzwonienia do moich ukochanych starszych i rodziny. Najpierw zadzwoniłam do taty. Ponieważ im później dzwonię, tym bardziej się denerwuje. Zastałam tatę, gdy odchodził od świątecznej modlitwy. Powiedziałam mu, że bardzo go kocham i życzę mu wielu kolejnych świąt w dobrym zdrowiu i samopoczuciu. Potem zadzwoniłam do mamy. Zjedli pyszne świąteczne śniadanie i niedługo wybiorą się na spacer. Powiedziałam mamie, że bardzo ją kocham. Jak zawsze, zrozumiała mój smutek w moich oczach. Powiedziała: „Dzięki Bogu jesteśmy zdrowi, dzięki Bogu również za to, odrzućcie swoje urazy, obejmijcie wszystkich i wszystko. Doszliśmy do tego dnia, obejmując i wybaczając wszystko, co nam się przydarza”. Odwróciłam wzrok, żeby nie dać się rozproszyć.

„JA TEŻ NIE MOGĘ PÓJŚĆ DO STOLIKA MOJEJ AYŞE”

Zwykle dzwoniłam wtedy do babci. Była ostatnią żyjącą członkinią rodziny, zmarła w zeszłym roku. Bardzo mnie kochała. Zawsze chichotała i cieszyła się, gdy mówiłam jej, jak bardzo ją kocham i jak bardzo za nią tęsknię. Najpierw mówiła imię mojej mamy, potem imię mojej ciotki, aż do momentu, gdy poprawnie wymawiałam swoje imię, a potem mówiła „Serenayyyy, kochanie” i narzekała na swoje zdrowie i ból… Potem dzwoniłam do mojej drogiej Ayşe. Prawdopodobnie była w swojej wiosce, w domu. Odbierała telefon z szerokim uśmiechem. Prawdopodobnie przyłapałam ją na przygotowywaniu świątecznego stołu. Ponieważ uwielbiała gromadzić wszystkich swoich bliskich. Zdecydowanie mówiła: „Chodź, uciekaj, wrócisz za dzień lub dwa”. Zawsze gościła wszystkich, przytulała wszystkich i wszystko. Dokładnie tak, jak mówiła moja mama. Teraz jestem pełna goryczy i żalu z powodu dni, w których nie mogę pójść do jej stołu.

Mam na myśli to. Ale jest to słodko-gorzkie, ale jest niekompletne, ale jest daleko. Z całego serca gratuluję wszystkim ich świąt i obejmuję was wszystkich. Dopóki jesteście żywi i zdrowi, dopóki kochacie i jesteście kochani, dopóki obejmujecie i obejmujecie swobodnie, wszystko będzie lepsze i piękniejsze..."

Źródło: Centrum informacyjne