ABD'de yapılan bir araştırmaya göre bilimsel yayın sahtekarlığı giderek yaygınlaşıyor

Bu, disiplinlerarası bir araştırma ekibinin 4 Ağustos Pazartesi günü Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Bilimler Akademisi'nin dergisi PNAS'ta yayınladığı bir alarm çığlığı niteliğindeki bir çalışma. "Bilimsel sahtekarlık, bilimsel üretimin tamamından çok daha hızlı büyüyor," diye okuyoruz. Makalenin ilk yazarı, Illinois'deki Northwestern Üniversitesi'nde hesaplamalı biyoloji araştırmacısı olan Reese Richardson.

Örneğin, bu büyük girişim için bu matematikçiler ve diğer biyologlar, hakemli bir çevrimiçi dergi olan PLOS One'da 2006 ile 2023 sonu arasında yayınlanmış 276.956 makaleyi incelediler ve bu makaleleri doğrulayan 134.983 yazar ve 18.329 hakem editörü takip ettiler. Bu Amerikan dergisi, belirli bir şüphe nedeniyle değil, yayınladığı makalelerle ilişkili meta verilerin şeffaf ve kullanılabilir olması nedeniyle seçildi.

Ne buldular? Bilimsel yayıncılıkta güvenin temelini oluşturan akran değerlendirme sürecini garanti altına alması gereken filtrelerden bazılarının kusurlu olduğunu. Daha da kötüsü, hileli uygulamalarla bozulduğunu.

Çalışmada, kabul edilen yayınların daha sonra geri çekilen veya yayın sonrası hakem değerlendirmesi için lider site olan PubPeer'da eleştirilen 45 PLOS One editöründen alıntı yapılmıştır. Bu editörler (dergideki tüm editörlerin %0,25'i) "PLOS One'da yayınlanan tüm makalelerin %1,3'ünü , ancak geri çekilen makalelerin %30,2'sini düzenlemişlerdir." Sorunu daha da karmaşık hale getiren şey, bunların yarısından fazlasının PLOS One tarafından yayınlanan ve daha sonra geri çekilen makalelerin de yazarları olmasıdır. Makale geri çekilmesinin en yaygın nedeni, yazarların mesleki suistimali (sahte veri veya intihal gibi) veya editörlerin suistimali (gönderilen çalışmalarda asgari düzeyde kalite kontrolünün olmaması gibi) olabilir.

Bu makalenin %71,16'sı okunmayı bekliyor. Geri kalanı abonelere ayrılmıştır.