De driestatenoplossing

Wat leven we in uitzonderlijke tijden! In een digitaal tijdperk waarin algoritmes ruimtelijke trajecten tot op de millimeter nauwkeurig kunnen berekenen en data-analyses biljoenen euro's op de financiële markten verplaatsen, hebben onze eerbiedwaardige westerse media ervoor gekozen een revolutionaire statistische methodologie te omarmen en blindelings cijfers van terroristische organisaties te accepteren alsof het rapporten van de Europese Centrale Bank zijn. Je vraagt je af of dit onderzoeksjournalistiek is of een slapstickcomedy à la de Marx Brothers.

Sta mij toe u kennis te laten maken met een van de pareltjes van de hedendaagse journalistieke geloofwaardigheid: het beroemde "Gaza Ministerie van Volksgezondheid". Wat een wonder van democratische transparantie! Een entiteit gecontroleerd door Hamas, een organisatie die door de Europese Unie, de Verenigde Staten, Canada, het Verenigd Koninkrijk en Israël als terroristische organisatie wordt beschouwd, is op magische wijze de meest betrouwbare statistische bron op aarde geworden.

Ironisch genoeg zijn het dezelfde journalisten die wekenlang de vermogensaangiftes van iedere Europese minister controleren, die de methodologie van verkiezingspeilingen in twijfel trekken en die de economische rapporten van de overheid analyseren met een vergrootglas. Ze accepteren zonder een enkel 'maar' de cijfers van een organisatie die burgers als menselijk schild gebruikt, militaire tunnels bouwt onder ziekenhuizen en scholen, politieke tegenstanders op openbare pleinen doodt, humanitaire hulp steelt om raketten te financieren en vijfjarige kinderen leert Joden te haten.

Mediamanipulatie heeft zulke groteske niveaus bereikt dat Goebbels er van zou blozen. Elke statistiek wordt gepresenteerd als onweerlegbaar feit, elk cijfer als heilige waarheid. Waar zijn de onafhankelijke internationale correspondenten in Gaza? Waar zijn de factchecking-organisaties? O ja, ik vergat het, ze worden allemaal "geëscorteerd" door Hamas, die organisatie die bekendstaat om haar openheid ten opzichte van de persvrijheid.

Deze Hollywood-achtige prestatie zou komisch zijn als het niet tragisch was. Hamas heeft de perfecte formule gevonden: elke dode omzetten in een propagandamiddel, elk verwoest ziekenhuis (de kelderarsenalen gemakshalve weggelaten) in "bewijs" van zionistische genocide.

En hier komen we bij het nieuwste meesterwerk van de internationale diplomatie: stel je niet een tweestatenoplossing voor, maar een "driestatenoplossing". Want als twee staten in conflict niet werken, is drie natuurlijk de oplossing! Het is alsof je huwelijksproblemen oplost door een tweede vrouw te nemen... ja, want welke autoriteit hebben de PA en Fatah dan nog in Gaza?

Laten we ons dit scenario eens voorstellen. Volgens deze briljante logica verdelen we het gebied tussen Israël, de Westelijke Jordaanoever (Palestina) en Gaza. Drie staten, drie regeringen, drie rechtsstelsels, drie strijdkrachten. Wat zou er mis kunnen gaan?

Maar wacht, het wordt nog beter. Vragen die geen van de diplomatieke genieën wil beantwoorden:

• Zou de VN Gaza erkennen als een soevereine staat?
• Wat zou er gebeuren als deze "staat" raketten op Israël zou afvuren? Zou dit beschouwd worden als een oorlogsdaad tussen soevereine staten?
• Heeft Gaza recht op een zetel in de Algemene Vergadering van de VN?
• Kun je militaire verdragen met Iran sluiten?
• Wat gebeurt er als Gaza aanspraak maakt op soevereiniteit over delen van de Westelijke Jordaanoever?
• Wie krijgt de controle over het luchtruim? De territoriale wateren?
• Hoe zal het vrije verkeer tussen de Palestijnse gebieden werken als Gaza vijandig staat tegenover de Westelijke Jordaanoever?

Dit alles in een hypothetisch scenario, of niet... Het antwoord op al deze vragen is hetzelfde: niemand heeft eraan gedacht. Of beter gezegd, ze hebben het wel bedacht, maar ze hebben ervoor gekozen het te negeren omdat de antwoorden het hele verhaal ondermijnen.

Deze pseudo-oplossing dient een duidelijk doel: het conflict bestendigen. Hamas wil geen vrede, maar de vernietiging van Israël. Het staat in het handvest, wordt herhaald in toespraken en gedemonstreerd in daden. Voor deze organisatie is elke overeenkomst die het bestaansrecht van Israël erkent een verraad aan de "martelaren".

Erkenning van Palestina zonder veiligheidsoverwegingen zou de grootste diplomatieke blunder zijn sinds Chamberlain in München met een document zwaaide waarin "vrede voor onze tijd" werd aangekondigd. Want hoe zal de internationale gemeenschap reageren als dit precedent eenmaal is geschapen en Hamas Israël aanvalt vanuit zijn "soevereine staat" Gaza?

Zal hij zeggen dat Gaza het recht heeft op "verzet"? Zal hij de aanvallen classificeren als een "recht op zelfbeschikking"? Of zal hij eindelijk erkennen dat hij een terroristische staat heeft gecreëerd aan de rand van de Middellandse Zee?

Laten we een realistische analyse maken van de capaciteiten van de PA om Gaza te besturen.

Militaire capaciteit: nul. De PA beschikt niet over strijdkrachten die zelfs een buurtmilitie, laat staan Hamas, kunnen bestrijden. Haar "veiligheidstroepen" zijn op zijn best een veredelde politiemacht.

De legitimiteit van de bevolking in Gaza is nihil. Hamas regeert Gaza al 17 jaar. Een hele generatie is opgegroeid onder hun voogdij. De PA wordt gezien als collaborerend en corrupt.

Gefragmenteerde bestuurlijke structuren. De PA kan de Westelijke Jordaanoever, waar ze enige controle heeft, nauwelijks besturen. Hoe zal ze een door oorlog verscheurd gebied, gecontroleerd door militaire tunnels, besturen?

Internationale steun, retoriek. Arabische landen houden graag toespraken over Palestina, maar als het gaat om het sturen van soldaten om Hamas te bestrijden... heerst er absolute stilte.

De vraag is dus: hoe zal de PA een terroristische organisatie die zich al tientallen jaren heeft gevestigd, uitschakelen? Het antwoord is duidelijk: dat zal niet gebeuren. En wanneer Hamas zijn aanvallen voortzet, nu als een Iraanse "proxy" die vanuit een "soevereine staat" opereert, tot wie zal de PA zich dan wenden voor hulp?

Aan de VN? Deze organisatie die meer resoluties heeft tegen Israël (een functionerende democratie) dan tegen Syrië (dat chemische wapens tegen burgers gebruikte)? Aan de Arabische landen die in 75 jaar nog nooit een soldaat hebben gestuurd om de Palestijnen te verdedigen? Of, opperste ironie, aan Israël om schoon schip te maken?

Het meest waarschijnlijke scenario is een bloedige burgeroorlog tussen Fatah en Hamas, die Gaza transformeert in een mediterraan Somalië. Maar dit keer met één cruciaal verschil: het zal een internationaal erkende staat zijn, met alle rechten en wettelijke bescherming die daarbij horen.

En wat zullen diezelfde progressieven die vandaag de dag de erkenning van Palestina toejuichen, dan zeggen? Dat dit niet was wat ze wilden? Dat ze de gevolgen niet overzagen? Dat het... de schuld van Israël is?

De grootste begunstigde van deze diplomatieke waanzin zal Teheran zijn. Het Iraanse regime krijgt een "legitieme" operationele basis op 60 kilometer van Tel Aviv. Gaza wordt de Hezbollah van het zuiden, maar dan met de status van een soevereine staat.

Welk arsenaal zou de "Staat Gaza" kunnen importeren voor "nationale verdediging"? Langeafstandsraketten? Luchtdoelraketten? Bewapende drones? En wanneer Israël deze zendingen probeert te onderscheppen, zal het dan beschuldigd worden van "agressie tegen een soevereine staat"?

Iran zal bereiken wat het nooit had durven dromen: het transformeren van zijn terroristische vazalstaat tot een erkende staatsentiteit, met internationale rechten en wettelijke bescherming. Het is de jackpot van de verspreiding van terrorisme.

De VN, deze kathedraal van internationale hypocrisie, zal gedwongen worden haar eigen tegenstrijdigheden onder ogen te zien. Hoe zal ze verklaren dat ze een staat erkent die wordt bestuurd door een organisatie die door de VN zelf wordt aangemerkt als een organisatie die "terroristische methoden" gebruikt?

Hoe rechtvaardigt u het toekennen van zetels in de Algemene Vergadering aan vertegenwoordigers die vorige week mogelijk politieke dissidenten hebben geëxecuteerd? Hoe verenigt u de principes van het Handvest van de VN met de realiteit van een lidstaat die zich ten doel stelt een andere lidstaat te vernietigen?

De reactie zal, zoals altijd, bestaan uit meer hypocrisie en meer dubbele normen. Israël zal het enige land ter wereld blijven dat permanent onder toezicht staat, terwijl "de nieuwe staat" de internationale welwillendheid zal genieten die is voorbehouden aan "slachtoffers".

Europa, het continent dat pas laat de gevaren van ongecontroleerde immigratie en islamitisch extremisme ontdekte, bereidt zich voor op het creëren van een nieuwe broeinest van instabiliteit op slechts twee uur vliegen van Rome.

Wanneer Palestina een mislukte staat wordt, en dat zal gebeuren, zullen de vluchtelingenstromen niet naar de welvarende Arabische Golfstaten trekken. Ze zullen, zoals altijd, naar de Europese kust trekken. En onder deze vluchtelingen zullen zich onvermijdelijk elementen bevinden die door Hamas geradicaliseerd zijn.

Dezelfde Europarlementariërs die vandaag met Palestijnse vlaggen zwaaien, zullen de eersten zijn die "Europese oplossingen" eisen voor de humanitaire crisis die ze zelf hebben gecreëerd. De ironie zou verrukkelijk zijn, ware het niet zo tragisch.

Elke politicus, elke journalist, elke activist die vandaag de dag pleit voor deze fantasierijke "oplossing", zal de historische verantwoordelijkheid dragen voor het verlengen van het lijden van onschuldige mensen. Want door de voorwaarden te scheppen voor het voortbestaan van Hamas, door terrorisme te legitimeren door middel van staatserkenning zonder enige compensatie, tekenen ze een doodvonnis voor duizenden mensen, zowel Palestijnen als Israëliërs.

De geschiedenis zal jullie niet vergeven. Als Palestijnse kinderen sterven in de strijd tussen Fatah en Hamas, als hele families worden geëxecuteerd wegens "collaboratie", als Gaza verandert in een miniatuur-Syrië, bedenk dan dat jullie deze tragedie hebben veroorzaakt.

De nieuwe Filistijnen komen niet uit de Middellandse Zee, zoals hun historische voorgangers. Ze komen van elite-universiteiten, krantenredacties en Europese parlementen. Ze hebben diploma's in de sociale wetenschappen, spreken over mensenrechten en dragen T-shirts met vredesslogans.

Maar net als de oorspronkelijke Filistijnen zijn ze culturele indringers. Ze dringen de complexiteit van het Midden-Oosten binnen met hun ideologische simplificaties. Ze dringen de geschiedenis binnen met hun handige mythen. Ze dringen de realiteit binnen met hun progressieve fantasieën.

En net als de oude Filistijnen is hun uiteindelijke doel hetzelfde: Israël van de kaart vegen. Niet met zwaarden en speren, maar met VN-resoluties en boycotcampagnes. Niet met legers, maar met hashtags en demonstraties. Niet met eerlijkheid, maar met mediamanipulatie en geschiedvervalsing.

De "driestatenoplossing" is in werkelijkheid de perfecte formule om een regionale tragedie om te vormen tot een beschavingscatastrofe. Het is het ideale recept om Gaza te veranderen in een mislukte staat, de Westelijke Jordaanoever in een slagveld en Israël in een permanent doelwit van een internationaal gelegitimeerde terroristische staat.

Wanneer deze kunstmatige constructie instort, en dat zal gebeuren omdat ze op leugens is gebouwd en door haat in stand wordt gehouden, wanneer Gaza verandert in een mediterraan Afghanistan, wanneer de Palestijnse burgeroorlog genocidale proporties aanneemt, wanneer Iran raketbases installeert op een uur afstand van Athene, onthoud dan deze woorden.

De tijd, die onverbiddelijke rechter van de geschiedenis, zal verantwoordelijk zijn voor het blootleggen van de intellectuele en morele fraude achter dit pseudo-progressieve mededogen. En misschien zullen ze dan, te laat, beseffen dat de ware misdaad tegen de mensheid die was die ze begingen tegen de waarheid, logica en het gezonde verstand.

Maar er zal poëtische rechtvaardigheid in dit alles schuilen: dezelfde mensen die vandaag de oprichting van een terroristische staat toejuichen, zullen de eersten zijn die de gevolgen ervan ondervinden. Want de geschiedenis, die strenge maar rechtvaardige dame, heeft een merkwaardige manier om degenen die haar ondertekenen de prijs te laten betalen voor ideologische domheid.

Palestina erkennen betekent op dit moment de overwinning van het terrorisme en geeft alle terroristische organisaties ter wereld macht. De tijd en de geschiedenis zullen het leren...

De Tijd , de onkreukbare tijdbewaker van de historische gerechtigheid, vergeeft degenen niet die blinde strijdbaarheid verkiezen boven feiten, ideologie boven de realiteit, haat boven rede.